Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki Bez serc, bez ducha — to szkieletów ludy. Młodości! podaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy, Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka nadzieję w złote malowidła!... Niechaj, kogo wiek zamroczy, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Takie widzi świata koło, Jakie tępemi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca! Patrz nadół, kędy wieczna mgła zaciemia Obszar, gnuśności zalany odmętem: To ziemia!... Patrz, jak nad jej wody trupie Wzbił się jakiś płaz w skorupie: Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, To się wzbija, to w głąb wali; Nie lgnie do niego fala, ani on do fali, A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu!... Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: To samoluby! Młodości! tobie nektar żywota Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę; Serca niebieskie poi wesele, Kiedy je razem nić powiąże złota. Razem, młodzi przyjaciele! W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele. Jednością silni, rozumni szałem, Razem, młodzi przyjaciele!... I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległem ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu. Razem, młodzi przyjaciele! Choć droga stroma i ślizka, Gwałt i słabość bronią wchodu, Gwałt niech się gwałtem odciska, A ze słabością łamać uczmy się za młodu! Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał hydrze, Młodzieńcem zdusi centaury, Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury!... Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga! Łam, czego rozum nie złamie! Młodości! orla twych lotów potęga, A jako piorun twe ramię! Hej! ramię do ramienia! Spólnymi łańcuchy Opaszmy ziemskie kolisko! Zestrzelmy myśli w jedno ognisko I w jedno ognisko duchy!... Dalej z posad, bryło świata! Nowymi cię pchniemy tory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, Zielone przypomnisz lata. A jako w krajach zamętu i nocy, Skłóconych żywiołów waśnią, Jednem stań się z bożej mocy, Świat rzeczy stanął na zrębie, Szumią wichry, cieką głębie, A gwiazdy błękit rozjaśnią: W krajach ludzkości jeszcze noc głucha, Żywioły chęci jeszcze są w wojnie... Oto miłość ogniem zionie, Wyjdzie z zamętu świat ducha, Młodość go pocznie na swojem łonie, A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. Pryskają nieczułe lody I przesądy światło ćmiące. Witaj, jutrzenko swobody, Zbawienia za tobą słońce!...

Wiersz Adama Asnyka pt. „Do młodych” to dzieło będące manifestem. Nie tylko tytuł utworu, ale jego treść i budowa wyraźnie nawiązują do romantycznego utworu „Oda do młodości” Adama Mickiewicza. To pozytywistyczne dzieło również nosi cechy ody, gdyż opiewa ważną z przyszłościowego punktu widzenia ideę, a jego styl i

^{Adam Mickiewicz - Oda do młodości rozpocznij naukę Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; rozpocznij naukę Młodości! dodaj mi skrzydła! Młodości! dodaj mi skrzydła! rozpocznij naukę Niech nad martwym wzlecę światem Niech nad martwym wzlecę światem rozpocznij naukę W rajską dziedzinę ułudy: W rajską dziedzinę ułudy: rozpocznij naukę Kędy zapał tworzy cudy, Kędy zapał tworzy cudy, rozpocznij naukę Nowości potrząsa kwiatem Nowości potrząsa kwiatem rozpocznij naukę I obleka w nadziei złote malowidła. I obleka w nadziei złote malowidła. rozpocznij naukę Niechaj, kogo wiek zamroczy, Niechaj, kogo wiek zamroczy, rozpocznij naukę Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, rozpocznij naukę Takie widzi świata koło, Takie widzi świata koło, rozpocznij naukę Jakie tępymi zakreśla oczy. Jakie tępymi zakreśla oczy. rozpocznij naukę Młodości! ty nad poziomy Młodości! ty nad poziomy rozpocznij naukę Wylatuj, a okiem słońca Wylatuj, a okiem słońca rozpocznij naukę Ludzkości całe ogromy Ludzkości całe ogromy rozpocznij naukę Przeniknij z końca do końca. Przeniknij z końca do końca. rozpocznij naukę Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia rozpocznij naukę Obszar gnuśności zalany odmętem; Obszar gnuśności zalany odmętem; rozpocznij naukę To ziemia! To ziemia! rozpocznij naukę Patrz. jak nad jej wody trupie Patrz. jak nad jej wody trupie rozpocznij naukę Wzbił się jakiś płaz w skorupie. Wzbił się jakiś płaz w skorupie. rozpocznij naukę Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; rozpocznij naukę Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, rozpocznij naukę To się wzbija, to w głąb wali; To się wzbija, to w głąb wali; rozpocznij naukę Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; rozpocznij naukę A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. rozpocznij naukę Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: rozpocznij naukę To samoluby! To samoluby! rozpocznij naukę Młodości! tobie nektar żywota Młodości! tobie nektar żywota rozpocznij naukę Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: rozpocznij naukę Serca niebieskie poi wesele, Serca niebieskie poi wesele, rozpocznij naukę Kiedy je razem nić powiąże złota. Kiedy je razem nić powiąże złota. rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; rozpocznij naukę Jednością silni, rozumni szałem, Jednością silni, rozumni szałem, rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, rozpocznij naukę Jeżeli poległym ciałem Jeżeli poległym ciałem rozpocznij naukę Dał innym szczebel do sławy grodu. Dał innym szczebel do sławy grodu. rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę Choć droga stroma i śliska, Choć droga stroma i śliska, rozpocznij naukę Gwałt i słabość bronią wchodu: Gwałt i słabość bronią wchodu: rozpocznij naukę Gwałt niech się gwałtem odciska, Gwałt niech się gwałtem odciska, rozpocznij naukę A ze słabością łamać uczmy się za młodu! A ze słabością łamać uczmy się za młodu! rozpocznij naukę Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, rozpocznij naukę Ten młody zdusi Centaury, Ten młody zdusi Centaury, rozpocznij naukę Piekłu ofiarę wydrze, Piekłu ofiarę wydrze, rozpocznij naukę Do nieba pójdzie po laury. Do nieba pójdzie po laury. rozpocznij naukę Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; rozpocznij naukę Łam, czego rozum nie złamie: Łam, czego rozum nie złamie: rozpocznij naukę Młodości! orla twych lotów potęga, Młodości! orla twych lotów potęga, rozpocznij naukę Jako piorun twoje ramię. Jako piorun twoje ramię. rozpocznij naukę Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy rozpocznij naukę Opaszmy ziemskie kolisko! Opaszmy ziemskie kolisko! rozpocznij naukę Zestrzelmy myśli w jedno ognisko Zestrzelmy myśli w jedno ognisko rozpocznij naukę I w jedno ognisko duchy!... I w jedno ognisko duchy!... rozpocznij naukę Dalej, bryło, z posad świata! Dalej, bryło, z posad świata! rozpocznij naukę Nowymi cię pchniemy tory, Nowymi cię pchniemy tory, rozpocznij naukę Aż opleśniałej zbywszy się kory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, rozpocznij naukę Zielone przypomnisz lata. Zielone przypomnisz lata. rozpocznij naukę A jako w krajach zamętu i nocy, A jako w krajach zamętu i nocy, rozpocznij naukę Skłóconych żywiołów waśnią, Skłóconych żywiołów waśnią, rozpocznij naukę Jednym "stań się" z bożej mocy Jednym "stań się" z bożej mocy rozpocznij naukę Świat rzeczy stanął na zrębie; Świat rzeczy stanął na zrębie; rozpocznij naukę Szumią wichry, cieką głębie, Szumią wichry, cieką głębie, rozpocznij naukę A gwiazdy błękit rozjaśnią - A gwiazdy błękit rozjaśnią - rozpocznij naukę W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: rozpocznij naukę Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; rozpocznij naukę Oto miłość ogniem zionie, Oto miłość ogniem zionie, rozpocznij naukę Wyjdzie z zamętu świat ducha: Wyjdzie z zamętu świat ducha: rozpocznij naukę Młodość go pocznie na swoim łonie, Młodość go pocznie na swoim łonie, rozpocznij naukę A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. rozpocznij naukę Pryskają nieczułe lody Pryskają nieczułe lody rozpocznij naukę I przesądy światło ćmiące; I przesądy światło ćmiące; rozpocznij naukę Witaj, jutrzenko swobody, Witaj, jutrzenko swobody, rozpocznij naukę Zbawienia za tobą słońce!} Problematyka „Ody do młodości” „Oda do młodości” to jeden z bardziej znanych utworów Adama Mickiewicza i na pewno najbardziej znana oda wśród polskich utworów. Jego tematyka jest rozbudowana, jednak skupia się głównie na pochwale młodości jako czasu wprowadzania zmian oraz konflikcie pomiędzy poprzednimi pokoleniami a

Oda do młodości LyricsBez serc, bez ducha, — to szkieletów ludy!Młodości! dodaj mi skrzydła!Niech nad martwym wzlecę światemW rajską dziedzinę ułudy:Kędy zapał tworzy cudy,Nowości potrząsa kwiatemI obleka w nadziei złote malowidła!Niechaj, kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,Takie widzi świata koło,Jakie tępemi zakreśla ty nad poziomyWylatuj, a okiem słońcaLudzkości całe ogromyPrzeniknij z końca do końca!Patrz na dół — kędy wieczna mgła zaciemiaObszar gnuśności zalany odmętem:To ziemia!Patrz, jak nad jej wody trupieWzbił się jakiś płaz w sobie sterem, żeglarzem, okrętem;Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,To się wzbija, to w głąb wali:Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu!Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:To samoluby!Młodości! tobie nektar żywotaNatenczas słodki, gdy z innymi dzielę:Serca niebieskie poi wesele,Kiedy je razem nić powiąże młodzi przyjaciele!W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;Jednością silni, rozumni szałem,Razem młodzi przyjaciele!I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,Jeżeli poległem ciałemDał innym szczebel do sławy młodzi przyjaciele!Choć droga stroma i śliska,Gwałt i słabość bronią wchodu:Gwałt niech się gwałtem odciska,A ze słabością łamać uczmy się za młodu!Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,Ten młody zdusi Centaury,Piekłu ofiarę wydrze,Do nieba pójdzie po sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,Łam, czego rozum nie złamie!Młodości! orla twych lotów potęga,Jako piorun twoje ramie!Hej! ramie do ramienia! spólnemi łańcuchyOpaszmy ziemskie kolisko!Zestrzelmy myśli w jedno ognisko,I w jedno ognisko duchy!Dalej, bryło, z posad świata!Nowemi cię pchniemy tory,Aż opleśniałej zbywszy się kory,Zielone przypomnisz lata!A jako w krajach zamętu i nocy,Skłóconych żywiołów waśnią,Jednem: *Stań się!* z Bożej mocyŚwiat rzeczy stanął na zrębie;Szumią wichry, cieką głębie,A gwiazdy błękit rozjaśnią: —W krajach ludzkości jeszcze noc głucha,Żywioły chęci jeszcze są w wojnie…Oto miłość ogniem zionie,Wyjdzie z zamętu świat ducha!Młodość go pocznie na swojem łonie,A przyjaźń w wieczne skojarzy nieczułe lody,I przesądy, światło ćmiące…Witaj jutrzenko swobody,Zbawienia za tobą słońce![Tekst - Rap Genius Polska]How to Format Lyrics:Type out all lyrics, even if it’s a chorus that’s repeated throughout the songThe Section Header button breaks up song sections. Highlight the text then click the linkUse Bold and Italics only to distinguish between different singers in the same “Verse 1: Kanye West, Jay-Z, Both”Capitalize each lineTo move an annotation to different lyrics in the song, use the [...] menu to switch to referent editing modeAboutOda do młodości to utwór powstały w 1820 roku i uznawany jest za manifest młodego pokolenia, a także miejsce łączenia się dwóch poglądów: romantycznego i oświeceniowego. Przesłanie jakie niesie utwór można wywnioskować już na podstawie samego tytułu, a forma jaką wybrał Mickiewicz jest nawiązaniem do tradycji starożytnej liryki greckiej. Oda to utwór wychwalający ideę, wydarzenie lub czas. Autor w wierszu przeciwstawia sobie dwa światy: dawny świat ludzi oświecenia, których poglądy były zacofane i nic nie warte i nowy świat ludzi młodyych, którzy kierowali się miłością, przyjaźnią i byli nowocześni, chcieli pchnąć świat dalej. Rap Genius dla Początkujących?Jak korzystać z Rap Genius?Jak tworzyć własne wyjaśnienia?Ask us a question about this songCreditsRelease DateDecember 26, 1820Tags

Konwencja poetycka charakterystyczna dla popularnego w oświeceniu gatunku literackiego, jakim była oda, to cecha: 7. Nawoływanie do zbiorowego działania to cecha: 9. Nawiązywanie do mitologii, to cecha: 10. Bunt przeciwko zastanej rzeczywistości, to cecha: 11. Ukazanie młodości jako potęgi kreacyjnej o boskiej mocy działania, to cecha: „Oda do młodości” ze względu na to że pochodzi z przełomu epok jest jakby zachowana jeszcze w konwencji oświeceniowej, ale określa cele i kierunki działania młodego pokolenia. Podobnie jest u Adama Asnyka, ale tu nie wiersz zespala dwie epoki, ale sam poeta, przez wspomniane rozdarcie staje się pomostem między romantyzmem, a 303 plays. Professional Development. explore. library. create. reports. classes. Oda do młodości i Romantyczność quiz for 12th grade students. Find other quizzes for Arts and more on Quizizz for free! Również Adam Mickiewicz w swoim utworze "Oda do młodości" oraz Adam Asnyk w wierszu "Do młodych" kreują obraz młodości i stosunku jej przedstawicieli do czasów wcześniejszych. "Oda do młodości" - manifest młodych. Właśnie z takim określeniem można się spotkać najczęściej. I słusznie. "Oda do młodości" to właśnie taki

Dziewica z Orleanu – nieukończony poemat Adama Mickiewicza z 1817, będący tłumaczeniem utworu Woltera Pucelle d’Orléans . Oryginalny utwór Woltera składał się z 21 pieśni [1]. Nawiązywał do postaci bohaterki narodowej Francji Joanny d’Arc, miał jednak charakter satyryczny, wyśmiewając głupotę, oszustwo i niskie instynkty

Oda do radości – analiza i środki stylistyczne. Tłumaczenie oryginalnej treści utworu z języka niemieckiego zostało dokonane przez Andrzeja Lama, luźną interpretację stworzył natomiast Konstanty Ildefons Gałczyński. Wiersz jest odą, czyli gatunkiem wywodzącym się już ze starożytności.

"Oda do młodości" powstała w okresie klasycyzmu warszawskiego. utwór ten więc może odnosić się do sporu miedzy romantykami, a klasykami. Romantycy w swej twórczości odrzucili oświeceniowy rozsądek, chcieli zająć się tematyką uczuć. Zamierzali oderwać się od ubiegłej epoki literackiej. Zarzucali klasykom zacofanie i egoizm.

W poetyce klasycyzmu oda stała się zasadniczą formą wypowiedzi liryczno-retorycznej utrzymanej w wysokim stylu przemówienia skierowanego do określonych adresatów. Ważną rolę stanowiły wątki mitologiczne. Piszę o tym, bo "Oda do młodości" Mickiewicza zawiera elementy stylu klasycznego i romantycznego np. ^{Oda do młodości pełna jest entuzjazmu, młodzieńczej energii i życiowego optymizmu. Jednak oprócz wiary w siłę młodości zawiera ona również niechęć wobec starości, która oznaczać tu może bierność, egoizm, klasycyzm. Stała się ona „żelaznym” utworem polskiej literatury, gdyż wielu późniejszych twórców} .