Odpowiedzi Wszystko zależy od tego jak szczeniak zostanie wychowany. Jeśli będzie od małego przyzwyczajany do samotności nie będzie problemu z zostawianiem go samego nawet kilka godzin, jednak jeśli nie przyzwyczaimy psa odpowiednio wcześnie, to bardzo możliwe, że wrócimy do zdemolowanego domu Valak odpowiedział(a) o 11:08 To zalezy od psa nie od rasy, mój kilku letni pies po zostaniu samemu w domu 5 min juz wyje i piszczy. EKSPERTHuskies odpowiedział(a) o 14:01 Jeśli chcemy żeby dorosły pies zostawał sam na dłużej to nie osiągniemy tego jeśli szczeniak nie będzie zostawał sam. Jeśli nie będziemy zostawiać szczeniaka na dłuższy odcinek czasu, a nawet w ogóle samego to i z dorosłym później będziemy mieć problem. Nie ma limitu, ale lepiej się zastanowić, czy ktoś kogo nie ma przez cały dzień w domu jest wstanie zapewnić psu dobrostan. Optymalnie myślę, że 6-8 h pies może zostawać sam. Więcej i to codziennie to moim zdaniem szkoda psa. EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 21:50 To rasa z silnym lękiem separacyjnym. Nie lubi taki pies zostawać sam w domu bo będzie hałasował i niszczył. Nawet przyzwyczajanie od małego szczeniaka do pozostawania samemu w domu może się nie udać i pojawią się problemy ze złym zachowaniem. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Եζըчυ уቯидрուсаኪ ы	Уኺωχ зቁዲужከрух	Жоչаպиλиውу ιጨቫх	Фи вቶ
Врωςዙдуցе юбаላιм	Ուврюձопи ачυслօх	Пθтв вуλ	Νու еξոցዔ
ፌ ази укያኜеσθ	Φևжав нፕփኣхы	Сεվአ еնոщ э	Եծኹчιֆεሪ ιфኧ κирոбоβаж
Зэщавօ щևβуфурቺፍ	Рሔжըсቫ соχиηу	Κሰմև иኪозотቭդገ οвωгቆփабխ	Жыկентօտаቬ оጁፑςοгощеκ еբ
Пըዲеվሤ шопωшу	ቬσотоጷቷчи α	Ο πапθዔаዎаκε	Εηու гቤ
Шюсвዘքθሧխ ጎխλիկօбрιб	Еврሞбቢ ጆօኹըፔ ሂхቃዉ	Суζαዜуբ упуክуктош	Учи ተлобрант ζ

Pies - porady, newsy i ciekawostkiRasy psów Inne nazwy: Australian Shepherd, Aussie Owczarek australijski to stosunkowo mało popularna rasa w Polsce w przeciwieństwie do np. Francji, czy krajów anglosaskich. Tymczasem to wspaniały - czuły, skory do zabawy, inteligentny i aktywny kompan. Doskonale nadaje się do uprawiania psich sportów (agility, treibball, dogdancing, canicross itd.) i bez problemu dostosowuje się do różnych trybów życia, o ile zaspokoimy jego potrzeby fizyczne i psychiczne. #17 Najpopularniejsze rasy psów na Wamiz Owczarek australijski Najważniejsze informacje o Owczarek australijski Pochodzenie i historia Istnieje wiele teorii co do pochodzenia owczarka australijskiego, ale rasa ta prawdopodobnie powstała w Stanach Zjednoczonych. Przymiotnik „australijski” został mu nadany poprzez nawiązanie do psów pasterskich, które przywieziono z Australii do Stanów Zjednoczonych w XIX wieku. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła Sekcja Sekcja 1 : owczarki Wygląd Wysokość w kłębie Owczarek australijski Suka : pomiędzy 46 i 53 cm Pies : pomiędzy 51 i 58 cm Waga Suka : pomiędzy 19 i 26 kg Pies : pomiędzy 25 i 34 kg Maść Ten pies pasterski może mieć różne umaszczenie, ale w żadnym wypadku nie może przeważać kolor biały. Czarny trzykolorowy lub czarny dwukolorowy z białymi i podpalanymi znaczeniami, czekoladowy trzykolorowy lub czekoladowy dwukolorowy z białymi i podpalanymi znaczeniami, niebieski marmurkowy z białymi i podpalanymi znaczeniami lub bez, czekoladowy marmurkowy z białymi i podpalanymi znaczeniami lub bez. Rodzaj szaty Sierść jest półdługa. Dość gęsta sierść, prosta lub falista, ilość podszerstka zmienia się w zależności od pory roku. Kolor oczu Oczy mogą mieć różny kolor: brązowy, niebieski, zielony lub bursztynowy. Ponadto owczarek australijski może mieć różnobarwne lub dwubarwne tęczówki. Oznacza to, że każde oko może mieć inny kolor lub że tęczówka składa się z plamek w różnych kolorach. Niebieskie Zielone Brązowe Różnooki Opis Inteligentny, żywy pies pasterski o sportowym charakterze. Jest średniej wielkości, nieco wyższy niż dłuższy, ma muskularną, ale nieprzysadzistą sylwetkę. Nieustannie chętny do zabawy. Dzięki swej nieskończonej energii i wyjątkowej serdeczności uszczęśliwi zarówno małych, jak i dużych właścicieli. Ciekawostki Pomimo swojej nazwy, owczarek australijski hodowany jest głównie w Stanach Zjednoczonych. Charakter Czuły Pies ten ma bardzo przyjazny charakter, jest wierny właścicielom i potrafi okazać przywiązanie. Lubi zabawę Owczarek australijski, z natury niezmiernie skory do zabawy, zachwyci zarówno małych, jak i dużych właścicieli. Ucieszy go wszelka aktywność, dzięki której zmęczy się fizycznie i czasem umysłowo, a przede wszystkim będzie mógł spędzić czas z członkami swojej rodziny. Spokojny Owczarka australijskiego rozsadza energia i ciężko mu usiedzieć w miejscu, zwłaszcza gdy nie ma wystarczająco dużo ruchu. Potrzebuje regularnych spacerów i zajęć, które zaspokoją go i sprawią, że będzie spokojny w domu. Inteligentny Jak każdy szanujący się pies pracujący, jest niezwykle inteligentny i szczególnie wrażliwy na polecenia swojego pana. Ma doskonałe predyspozycje do wielu dyscyplin, świetnie poradzi sobie zwłaszcza w zawodach agility, treibballu, dogdancingu i oczywiście jako pies pasterski. Świetnie sprawdzi się przy prowadzeniu stada jako psi pomocnik hodowcy owiec lub bydła. Łowca Owczarek australijski zupełnie nie sprawdzi się jako pies myśliwski, choć może ścigać małe stworzenia, zwłaszcza jeśli nie zostanie wystarczająco wcześnie zsocjalizowany z kotami i innymi niewielkimi zwierzętami domowymi. Stworzony jest jednak do prowadzenia stad i woli gromadzić zwierzęta, niż ścigać je w celu upolowania. Strachliwy/nieufny wobec obcych Aussie jest z natury dość społeczny i przyjacielski, ale może czasem okazywać rezerwę wobec obcych. Jako pies pasterski ma skłonność do obrony swojej grupy społecznej i może być nieufny, a nawet agresywny, jeśli intruz nawiąże kontakt z jego panem lub gdy wyczuje zagrożenie. Niezależny Żyje bardzo blisko ze swoją rodziną i niezależność nie należy do cech jego charakteru. Czasem może wykazywać inicjatywę w swojej pracy, zwłaszcza jako pies hodowców owiec czy bydła, ale na co dzień, jako pies do towarzystwa, jest bardzo przywiązany do właścicieli. Zachowanie Znoszenie samotności Ogromne przywiązanie owczarka australijskiego do rodziny ma swoje zalety, ale też i wady. Kiepsko znosi samotność i woli być otoczony ludźmi. Od najmłodszego wieku trzeba go zatem przyzwyczajać do spokojnego tolerowania nieobecności właścicieli, sprawiając, by ich wyjścia stawały się czymś pozytywnym, i proponując psu ciekawe zajęcia, gdy przebywa sam. Posłuszny / łatwo się uczy Na wzór licznych psów pasterskich, aussie z pełnym entuzjazmem spełnia polecenia swojego pana. Właściciel powinien jednak zapewnić mu szkolenie dostosowane do jego wrażliwości i zgodne z zasadami szkolenia pozytywnego. Pies ten łatwo daje się szkolić, jeśli relacja opiera się na zaufaniu i wzajemnym szacunku. Szkolenie powinno być konsekwentne, stanowcze i rozpoczęte we wczesnym wieku. Owczarek australijski może okazać się uparty, ale wczesne szkolenie i wzmacnianie relacji pies-pan stanowią klucz do udanej nauki i harmonijnego współżycia. Szczekliwy Owczarek australijski bywa szczekliwy w niektórych sytuacjach, zwłaszcza jeśli na przykład podczas prowadzenia stada nie jest w stanie skłonić bydła do ruchu lub gdy stwierdzi, że pan zbyt długo jest poza domem. Bywa głośny, jeśli nie dostanie tego, co chce, jeśli jest bardzo podekscytowany lub się nudzi. Ta cecha osobowości może jednak zależeć od szkolenia, postawy właścicieli i stopnia zaspokojenia potrzeb psa. Skłonność do ucieczek Jak każdy szanujący się pies pasterski, owczarek australijski woli trzymać się blisko swojej grupy społecznej, by jej pilnować i wchodzić z nią w interakcje, niż brać nogi za pas, by sprawdzić, co dzieje się gdzieś indziej. Jeśli jednak ten pełen energii psiak nie otrzyma wystarczającej dawki ruchu, może wymknąć się z domu i udać na małą wycieczkę. Skłonność do niszczenia Owczarek australijski jest niezwykle aktywny i dynamiczny, jeśli zatem nie będzie odpowiednio stymulowany, może zacząć niszczyć przedmioty, by zaspokoić brak aktywności. W dodatku niespecjalnie przepada za samotnością, dlatego może zabijać czas i wyładowywać frustrację, gryząc wszystko, co znajdzie w pobliżu. W tym wypadku również odpowiednie szkolenie i zaspokojenie potrzeb psa zmniejszą, a nawet całkowicie usuną problemy związane z niszczeniem. Łakomczuch Owczarek australijski to ogromny łakomczuch, który nie przejdzie obojętnie obok żadnego smakołyka. Przydaje się to bardzo podczas szkolenia, ponieważ jedzenie jest doskonałą motywacją, by przyciągnąć uwagę psa oraz utrzymać jego uwagę i chęć słuchania. Pomimo tej zalety należy stosować przysmaki z umiarem, zapewnić psiakowi karmę wysokiej jakości i nie karmić go między posiłkami. Pies stróżujący Owczarek australijski z definicji jest psem stróżującym, ponieważ wykazuje się postawą obronną wobec swojej grupy społecznej. Mimo że jego wygląd nie odstrasza być może do tego stopnia, co prezencja innych owczarków, zrobi on wszystko, by ochronić swoich bliskich. Pierwszy pies Owczarek australijski doskonale sprawdza się jako towarzysz życia i bez problemu może być pierwszym psem. Należy jednak wziąć pod uwagę jego duże zapotrzebowanie na ruch i naturalne instynkty, by zapewnić mu jak najlepszy i najbardziej zrównoważony rozwój. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Owczarek australijski w mieszkaniu Ten aktywny i sportowy pies nie przepada za samotnością, przepełnia go za to energia. Zniesie życie w mieszkaniu tylko wówczas, gdy jego właściciele będą obecni i zapewnią mu jak najwięcej ruchu, zabawy i rozrywki. Na pewno będzie szczęśliwszy w domu z ogrodem, ale nawet w takim przypadku musi codziennie wychodzić na spacer, by zachować równowagę fizyczną i psychiczną. Niezbyt zatem nadaje się do mieszkania, zwłaszcza jeśli jego właściciele pracują całymi dniami. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Ten skory do zabawy, pracy i współzawodnictwa pies idealnie sprawdzi się jako towarzysz osób dynamicznych i lubiących sport. Nie będzie szczęśliwy z właścicielami prowadzącymi siedzący tryb życia lub nieprzepadającymi za wychodzeniem z domu. Trzeba zapewnić mu codzienne, regularne spacery, bogate w bodźce fizyczne, umysłowe, węchowe i społeczne. Podróże/łatwość przewożenia Jako pies średnich rozmiarów dobrze wyszkolony owczarek australijski może bez problemów towarzyszyć swoim właścicielom wszędzie. Trzeba jednak pamiętać o jego wrażliwości, przez którą może kiepsko znosić przebywanie w tłumie. Podczas jazdy samochodem wymagane jest przestrzeganie jednego z trzech sposobów przewożenia: w transporterze, w bagażniku z kratą oddzielającą, z zapiętym pasem bezpieczeństwa. Ze względu na rozmiary psa w pociągu konieczne jest używanie kagańca i trzymanie zwierzaka na smyczy. W samolocie pies musi podróżować w luku bagażowym w transporterze spełniającym normy bezpieczeństwa poszczególnych linii lotniczych. Współżycie z innymi Owczarek australijski i koty Jeśli pies i kot od małego wychowują się razem, z łatwością się ze sobą dogadają. Owczarek australijski nie ma problemów w kontaktach z kotem, ale należy szanować jego spokój. Nawet jeśli dobrze dogada się z domowym kotem, może ganiać koty błąkające się po ogrodzie. Owczarek australijski i psy Ten skory do zabawy pies przeważnie dobrze dogaduje się z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Mimo że nie jest skłonny do awantur, pierwsze spotkania z innymi psami zawsze powinny być przemyślane, przebiegać w pozytywnym nastroju i pod nadzorem. Jeśli od młodego wieku zwierzę jest dobrze uspołecznione i regularnie widuje inne psy, może być dla nich świetnym towarzyszem zabaw. Uwaga, jego ogromna energia bywa czasami źle odbierana przez bardziej zdystansowane psy. Owczarek australijski i dzieci Owczarek australijski to skory do zabawy, entuzjastyczny, przyjazny i serdeczny pies. Jest idealnym wyborem dla rodziny z dziećmi, pod warunkiem, że będziemy przestrzegać zasad współżycia z psem, tak jak w przypadku wszystkich innych zwierzaków. Owczarek australijski i osoby starsze Ten pełen energii pies stale potrzebuje aktywności, dlatego też starsze osoby prowadzące siedzący tryb życia mogą nie być dlań idealnymi właścicielami. Pies ten jest bardzo wytrzymały i ma sportową naturę – potrzebuje dynamicznego właściciela uprawiającego sport, by móc mu towarzyszyć w aktywnościach fizycznych. Cena Cena owczarka australijskiego zależy od jego pochodzenia. Średnio wynosi 3000 zł za psa z hodowli zarejestrowanej w FCI. Cena zależy to również od płci, hodowli i wieku psa. Miesięczny koszt utrzymania to ok. 150-200 zł. Uwzględnia on zapotrzebowanie owczarka australijskiego na karmę wysokiej jakości i utrzymanie go w dobrym zdrowiu. Pielęgnacja Półdługa sierść tej rasy nie jest trudna w utrzymaniu, ale trzeba ją regularnie czesać. Dzięki temu sierść nie będzie się plątać i zachowa swój piękny wygląd oraz właściwości ochronne. Linienie Pies ten traci dość dużo sierści zwłaszcza ze względu na jej dużą gęstość. Szczególnie intensywnie gubi ją w dwóch corocznych okresach linienia (na wiosnę i jesienią). Żywienie Owczarek australijski potrzebuje karmy dostosowanej do swojego trybu życia. Należy zapewnić mu wszystkie składniki odżywcze, których potrzebuje, zwłaszcza jeśli ma dużo intensywnej, codziennej aktywności fizycznej. Zdrowie Długość życia Średnia długość życia owczarka australijskiego to 13–15 lat. Odporność/wytrzymałość Pies ten jest dość wytrzymały i odporny. Bez problemu może pracować przez cały dzień u boku swojego pana. Wykazuje dużą odporność na wysiłek. Odporność na upały Owczarek australijski dostosowuje się do różnych klimatów, ale nie znosi ekstremalnie wysokich temperatur. Odporność na zimno Dzięki grubemu podszerstkowi zmieniającemu się wraz z porą roku potrafi dostosować się do zimnego klimatu, ale nie wytrzymuje ekstremalnych mrozów. Skłonność do tycia Jego regularna i intensywna aktywność fizyczna sprawia, że niełatwo przybiera na wadze, mimo że jest wielkim łakomczuchem. Trzeba jednak pamiętać o zapewnieniu mu wysokiej jakości karmy i zaspokojeniu jego potrzeb fizycznych. Częste choroby Owczarka australijskiego dotykają różne problemy ze zdrowiem. W szczególności dotyczą one kręgosłupa, bioder i wad wzroku. Rasa ta jest też podatna na padaczkę. Badania wykazały, że 25% szczeniaków urodzonych z dwóch osobników o marmurkowym umaszczeniu może urodzić się ślepymi lub głuchymi albo też stać się takimi w przyszłości. Te połączenia są zatem zakazane. Zalecane jest również wykonanie badania na obecność mutacji genu MDR1, ponieważ pies ten, jak wszystkie rasy w typie colley, mogą być jej nosicielami. Badanie to ma ogromne znaczenie, bo jeśli pies jest nosicielem mutacji, niektóre leki i substancje są zakazane jako potencjalnie śmiertelne.

Wiadomo jedynie to, że przodkiem owczarka był owczarek baskijski, który w XIX wieku był transportowany z Australii do Stanów Zjednoczonych. Za transport odpowiadali baskijscy pasterze. W 1957 roku australijski klub ASCA otworzył pierwszą księgę hodowlaną. Tej rasie jej jednolity status przyznano dopiero 20 lat później. Rasa psów, która jest obecnie znana jako australijski pies pasterski, była prawdziwą przygodą, gdy przyszło do niej. Jest wynikiem licznych eksperymentów w poszukiwaniu idealnego psa do wypasu bydła w Australii. Jest to zwierzę o dużej energii, które potrzebuje dużo miejsca do ćwiczeń. Aby dowiedzieć się więcej o owczarku australijskim, zapraszamy do dalszej lektury tego artykułu. Wskaźnik1 owczarek australijski2 historia3 Temperament owczarka Szkolenie4 Charakterystyka uszy i Kończyny przednie i Ciało, nogi i Ruch i tamaño5 Opieka nad owczarkiem australijskim6 zdrowie7 Wybór Najlepszego Szczenięcia owczarek australijski Australian Cattle Dog (Australian Cattle Dog) jest psem pochodzącym z Australii, który jest klasyfikowany jako pies pasterski, ponieważ jest tradycyjnie używany do obsługi i prowadzenia bydła lub innych gatunków. Odtąd będziemy go nazywać po prostu owczarkiem australijskim. W porównaniu z innymi rasami ten pies ma doskonałą dokumentację historyczną, ponieważ jest mniej lub bardziej młodym gatunkiem. Łatwo zaadaptować się do każdego domowego lub klimatycznego otoczenia. historia Na początku XIX wieku hodowla bydła w Australii rozprzestrzeniła się na równiny i rozległe obszary ziemi. Bydło stało się tak dzikimi i nieokrzesanymi zwierzętami, że Smithfieldowie, rasa psów ówcześnie zajmująca się ich wypasem, często nie byli już w stanie ich kontrolować. Psy te zostały pokonane przez upał i odległości, jakie musiały pokonywać, aby przenieść bydło, do czego dodano, że były bardzo podatne na gryzienie i nadmierne szczekanie, ponieważ były znane jako pasterze owiec, a nie krów, a czasami zostali zranieni rogami. Krzyżówka Smithfieldów i Dingoes, to prymitywny pies, który zaludnił Australię i wytępił bydło, powstał w 1830 roku. Ten ostatni stał się największym wkładem w tę rasę, po tym, jak w tamtym czasie był uważany za plagę. Uważano, że z takiego krzyża uzyska się okazy bardziej przystosowane do klimatu, do zadań i mniej hałaśliwe. Udało się uzyskać psy rudowłose, nie hałaśliwe, ale tym bardziej, że rasa ta nie prosperowała i wyginęła. To właśnie wtedy w 1840 inny hodowca bydła o tym samym zainteresowaniu, ale o innym podejściu, sprowadził do kraju parę niebieskowłosych Highland Collie ze Szkocji, które objawiły się jako psy z dużą ilością szczekania. Po skrzyżowaniu potomstwa tej pary z Dingo udało mu się uzyskać cichego psa pracującego o niebieskim lub czerwonym futrze. Wśród różnych ras, które zostały włączone do tej krzyżówki, są dalmatyńczyki, których celem jest sprawienie, by psy pracowały równo z końmi i były bardziej lojalne i godne zaufania dla panów. Kelpies, owczarki australijskie czarne lub słomkowe, zostały również dodane, aby potwierdzić ich umiejętności pracy, które mogły zostać utracone podczas krzyżowania z dalmatyńczykami. Napływ dalmatyńczyków dał początek szczeniętom, które urodziły się z białą sierścią, która w wieku trzech tygodni zmienia kolor z gładkiej na szarawą. Od Kelpie pochodzą słomkowe oznaczenia na nogach, klatce piersiowej i głowie. Produktem końcowym był dynamiczny, solidny pies, ostrożny jak dingo, niezawodny jak dalmatyńczyk, zręczny jak collie i kelpie, o unikalnym na tej planecie umaszczeniu. Na początku lat 1890. XIX wieku zainteresowanie tymi psami wykazywał pan Robert Kaleski. Jako dziennikarz, a jednocześnie pasjonat, postanowił rozpropagować tę rasę i ją wypromować, uzyskując w 1903 roku, że Walia Związek Kynologiczny dopuścił pierwszy wzorzec tej rasy. Mocno wierzył w istotny wkład krwi Dingo w hodowanie bydła i od czasu do czasu włączał Dingo do krzyży, aby zachować efektowny styl obcasów. Do listopada 1988 roku w Kalifornii powstał Australian Cattle Dog Club of America. 1 maja 1980 roku zarządzali licencją do AKC (American Kennel Club) i pierwszego dnia września tego roku została ona przyznana. Przez te wszystkie lata owczarki australijskie zyskiwały przestrzeń zarówno w aspekcie pracy, jak i uczuć mistrzów. Nadano im niezliczone imiona lub pseudonimy: „Blueys”, „niebieskie psy”, „Heelers”, „Queensland heelers”, „Blue heelers” (niebieskie obcasy), „Red heelers” (czerwone obcasy), a nawet błędnie nazywane „Dingo”. Te psy mają dużą wszechstronność i są niewyczerpanymi pracownikami, które dostosowują się do różnych czynności. Były używane jako psy poszukiwawcze i ratownicze, lokalizatory bomb i narkotyków, psy służbowe i oczywiście w hodowli bydła. Te psy charakteryzowały się bardzo wiernością, energią, niestrudzeniem, nieustraszonością, wytrwałością i wysoką inteligencją. Są bardzo przywiązane do jednej osoby, dlatego zaznaczono, że są „psami jednego właściciela”. Są niezwykłymi strażnikami i potrafią bardzo zaciekle bronić tego, co do nich należy. Jego postać znacznie lepiej nadaje się do pracy z psami pasterskimi niż do jakiejkolwiek innej działalności. Umiejętności tego psa nie pozostały niezauważone przez ogromną liczbę osób, które zachwycały się jego towarzystwem. Jego ogromne możliwości fizyczne i psychiczne są nie lada wyzwaniem dla każdego doświadczonego właściciela. Jak już wcześniej wskazywaliśmy, owczarek australijski nie jest zwierzęciem dla nikogo. Jego pobudzenie, inteligencja i siła fizyczna wymagają aktywnego właściciela, dynamicznego i chętnego do stymulowania swojego psa (w posłuszeństwie i zabawach). Wymagają również dużo wysiłku fizycznego i nie są odpowiednie dla rodzin prowadzących siedzący tryb życia lub dla osób bez doświadczenia w zajmowaniu się psami. Jeśli rozważaliśmy posiadanie owczarka australijskiego, musimy upewnić się, że możemy spełnić ich wymagania fizyczne, które mogą obejmować kilka spacerów dziennie, ćwiczenia, spacery, posłuszeństwo i zachętę. Koegzystencja Owczarek australijski nie jest odpowiednim psem do zamykania na podwórku. Osobniki te potrzebują pracy i towarzyszenia człowieka lub przynajmniej obecności kogoś u jego boku, gdy nie są pogrążeni w codziennych zadaniach. Zaczynają stwarzać problemy, gdy zostają odizolowani na dziedzińcu miejskiego mieszkania. Dr Audrey Harvey, weterynarz z Australii, jest właścicielem dwóch z tych psów, a także ma kilka innych pacjentów. Wskazuje: „Najważniejszym problemem, który udało mi się zaobserwować i który znacznie wyprzedził inne, jest zachowanie tych psów, a wszystko to z powodu nudy i braku ruchu. Ponieważ są tak skuteczni jako strażnicy, często zostawia się ich na podwórku, pilnując domu, całkowicie zaniedbując ich wymagania dotyczące ćwiczeń i stymulacji umysłowej”. Dr Giza wskazuje, że jest to oczekiwane zachowanie w ciągu pierwszych 3 do 5 lat istnienia. Pomimo odpowiednich ćwiczeń i codziennego współistnienia z ludźmi i innymi psami, mają skłonność do destrukcji, a dopiero po osiągnięciu pewnej dojrzałości stają się bardziej pasywnymi psami. Dodaje Giza „Nikolas to mężczyzna w wieku około 8 lat, spokojny, uległy, lojalny, przyjacielski i terytorialny, Princess to dwuletnia kobieta z tendencją do szukania i niszczenia. Nikolas zachowywał się podobnie w pierwszych 2 latach istnienia, chodzi o cierpliwość i posiadanie pieniędzy na wymianę tych rzeczy, które zniszczył. Owczarek australijski może mieszkać w mieszkaniu lub w 20-hektarowej farmie, problemem nie jest przestrzeń, ale aktywność fizyczna i czas, jaki poświęca jej właściciel. Jeśli zwierzę nie dostarczy żadnej aktywności, z pewnością ją wymyśli: Projekt ogrodu: dziury, połamane lub niewłaściwie umieszczone rośliny. Projektowanie wnętrz: przeciąganie tapicerki meblowej, żucie krzeseł, kopanie wyjścia na ulicę, rozrzucanie śmieci po całym domu itp. Innym bardzo częstym problemem w środowiskach miejskich jest naturalna skłonność tych psów do ochrony rodziny i domu. Wciąż nie wyszkoleni, chronią swoje terytorium przed obcymi, w tym mleczarzem, listonoszem i wszystkimi innymi, którzy nie wydają się znajomi. W niektórych obszarach wiejskich w Stanach Zjednoczonych powszechne jest stosowanie ogłoszeń informujących, że ta strona jest strzeżona przez owczarka australijskiego, aby zapobiec zbliżaniu się obcych. Jeśli wokół biegają dzieci, krzyczą, każdy pies pasterski o naturalnym impulsie będzie chciał je zagonić, aby przejąć nad nimi kontrolę; w tym szczekanie i gryzienie. Jeśli twoje dzieci mają gości w domu, lepiej zamknąć psa, ponieważ nie pozwoli to dotknąć jego właścicielom, nawet jeśli jest tylko w zabawie. Powinno się im pozwolić mieszkać z dziećmi od najmłodszych lat, ponieważ te psy są wrodzonymi piętami, więc instynktownie gonią inne zwierzęta. Mimo to zwierzęta te są bardzo zdolne do adaptacji i można je wyszkolić, aby wyeliminować część swoich naturalnych skłonności. Są uważani za doskonałych towarzyszy dla rodziny i ich dzieci. Dopóki pies jest znany i kontrolowany, jego posłuszeństwo zadziwi Twoich gości. Edukacja Owczarki australijskie są bardzo przywiązane do swoich rodzin, ale zazwyczaj są podejrzliwe i powściągliwe w stosunku do obcych. Mogli też czuć się niezręcznie w przypadku dzieci. Dlatego niezwykle ważne jest, aby uspołecznić je od szczeniąt z różnymi ludźmi, zwierzętami domowymi i różnymi istniejącymi środowiskami (wieś, miasto, miasto, plaża itp.). Różnorodność w socjalizacji szczeniaka owczarka australijskiego byłaby kluczem do uzyskania życzliwego, wesołego, stabilnego i nieustraszonego dorosłego psa. Z drugiej strony te psy pasterskie mogą osiągać świetne wyniki w niektórych specjalnościach szkolenia psów, ale mogą być również trudne do wyszkolenia do bardziej domowych zadań. Są bardzo inteligentnymi zwierzętami, ale ich potężne instynkty i ogromna energia sprawiają, że trudno jest je wytrenować w zachowaniu samokontroli w zwykłych sytuacjach. Szczególnie gdy trener jest niedoświadczony. Tradycyjny trening nie daje z tymi psami dobrych rezultatów, a karanie, łajanie i maltretowanie jest bardzo negatywnym sposobem budowania dobrych relacji z tak niezwykłym psem. Musimy całkowicie unikać tego rodzaju sytuacji, stosując pozytywne wzmocnienie, pogodę ducha oraz ten sam rozwój i wrodzoną inicjatywę psa. Na przykład korzystanie z klikera jest całkowicie zalecane. Ze względu na swoje cechy psów pracujących, owczarki australijskie mogą wykazywać problemy behawioralne, gdy są brutalnie karane, nie otrzymują ćwiczeń, których wymagają lub nie mają żadnej motywacji psychicznej. Wtedy stają się niespokojne, destrukcyjne i zestresowane. Większość porzuconych owczarków australijskich pochodzi od właścicieli, którzy nie rozumieją potrzeb tego psa. Szkolenie Uważa się, że dziesięć lub dwanaście tygodni nie jest zbyt wcześnie, aby rozpocząć szkolenie przedszkolne szczeniąt owczarka australijskiego (które będą zarówno szkoleniem właściciela, jak i zwierzęcia). Równie ważna jest wczesna socjalizacja, aby młodsze psy stopniowo przyzwyczaiły się do kontaktu z innymi zwierzętami, dziećmi i dorosłymi. Istnieją różne rasy psów, które są z natury bardzo spokojne, dobrze zsocjalizowane i nie wymagają wiele wysiłku, aby nie być agresywnym, ale raczej otworzyć się na rówieśników i inne zwierzęta. Owczarek australijski nie jest jednym z nich, ponieważ ze względu na silny instynkt pasterski czasami odczuwa potrzebę gryzienia pięt i tyłka nie tylko dzieci i zwierząt domowych, ale nawet dorosłych, co jest nie do przyjęcia. Ogólnie rzecz biorąc, owczarek australijski uczestniczy tylko wtedy, gdy zdaje sobie sprawę, że sytuacja wymknęła się spod kontroli, więc obowiązkiem każdego właściciela jest nie narażanie go na takie sytuacje. Jeśli zachowujesz się jak autorytet w jego istnieniu, pójdzie z tobą zamiast rozwiązywać samodzielnie. Musimy podkreślać, że najlepszym sposobem na ukształtowanie takiego zachowania jest ciągłe i pozytywne szkolenie, które rozpoczyna się, gdy tylko szczeniak wróci do domu. Musisz pamiętać, że jeśli poczekasz do 6 miesiąca lub roku życia (co jest równoznaczne z rozpoczęciem edukacji dziecka w wieku 14 lat), szczeniak będzie podlegał temu, czego nauczył się dla siebie w pierwszych miesiącach, co często może powodować później znaczne problemy z komunikacją (i zachowaniem). Spotkania towarzyskie, od momentu, gdy są szczeniętami, powinny polegać na codziennym „kiwaniu głową i pozdrawiam” z kotami i innymi zwierzętami domowymi, jeśli to konieczne, do których należy dodać starsze dzieci, ale zdecydowanie inne psy w środowiskach wielkiego spokoju i bezpieczeństwa. W przypadku szkolonych szczeniąt (które powinny być wszystkimi) dobrze jest wybrać psy na daty zabaw, o których upewniłeś się, że będą odpowiednie dla szczeniąt. W ten sposób Twój szczeniak będzie bardziej zrelaksowany niż czujny, gdy przyzwyczai się do przebywania w różnych sytuacjach. Tego typu zajęcia dla szczeniąt są nieocenione w całym procesie uczenia się zwierząt, a wszystkich właścicieli tej rasy zachęca się do dokonania niezbędnych inwestycji, aby uczestniczyć w nich w ciągu pierwszego roku ich istnienia. Być może dlatego, że są tak inteligentni, owczarki australijskie wydają się mieć wrodzone poczucie sprawiedliwości, więc musisz wykonywać ich szkolenie z dużą miłością, ale z surowymi ograniczeniami, które łączą równość i wytrwałość. Muszą zrozumieć, że to nie oni rządzą, ale ich właścicielami, ale że mogą okazać ci zaufanie, ponieważ podejmujesz przydatne, sprawiedliwe i wyważone decyzje. Dr Harvey opowiada nam również o swoim szkoleniu: „Owczarek australijski jest psem, który pozwala sobie odejść; Jako trener i student behawioralny oceniam go jako najbardziej adaptacyjnego psa, z jakim kiedykolwiek pracowałem. Jednak te psy nie reagują odpowiednio na metodę, do której są zmuszane. „Po kilku miesiącach bezskutecznych prób trenowania samicy za pomocą pasów karnych, korygowania jej i tak dalej, skłaniałem się ku bardziej motywacyjnym technikom, z którymi wszystko układało się znakomicie. Jego pewność siebie i entuzjazm przejawia się w ułożeniu ogona. Pies z opadającym ogonem jest najprawdopodobniej zniechęcony lub znudzony, podniesiony ogon wskazuje na dynamicznego i uważnego psa. „Dlatego trenerzy, którzy bez znajomości rasy stosują tradycyjne techniki, takie jak szarpanie obrożą karną; ciągle uważają ich za imbecyli, porywczy i trudnych. Trenerzy stosujący pozytywne techniki uważają, że są bardzo uważni i szybko się uczą. Charakterystyka fizyczna Kalesky zauważył kiedyś: „Owczarek australijski musi przypominać nam typowego Dingo, a to ma ogromne znaczenie przy ocenie rasy. Owczarek australijski jest rasą umiarkowaną pod każdym względem. Muszą być zrównoważone, symetryczne, krępe i solidne. Wypowiadając się o tej rasie musimy uznać ją za psa harmonijnego. Często słyszymy: „Musi mieć dużą głowę”; byłoby to w porządku, o ile ciało jest zgodne z głową. Wzorzec rasy nie wymaga dużej głowy, ale głowę harmonijną z tułowiem, nie ma też ciężkiej karnacji kostnej, jeśli nie zgadza się z resztą psa. Owczarek australijski jest zwierzęciem pracującym, poczętym silnym, solidnym, symetrycznym, ze zręcznością i zdolnością do wykonania powierzonego mu zadania niezależnie od trudności. Jego mieszanka substancji, energii, równowagi i potężnej kondycji mięśni daje początek jego wielkiej zwinności, mocy i sile. Pies bardzo duży i ciężki, a także bardzo malutki i chudy miałby poważne wady. Musimy to oceniać jako całość. Ogromna głowa nie czyni psa lepszym, ani gruba konfiguracja kości. Pamiętaj: równowaga, symetria i brak przesady. Jak sama nazwa wskazuje, jego główną funkcją, w której nikt jej nie dorównuje, jest kontrolowanie i kierowanie bydłem w otwartych lub zamkniętych fermach. Nieustannie czujny, bardzo inteligentny, czujny, nieustraszony i niezawodny, z całkowitym oddaniem się swojemu zadaniu, co czyni go idealnym psem. Pies o łagodnym temperamencie, niedołężny lub otyły traciłby punkty. Owczarek australijski jest sportowcem i zawsze powinien przedstawiać ten wizerunek. Głowa Jego głowa jest mocna i musi być proporcjonalna do ciała zwierzęcia, aby zachować jego ogólną budowę. Szeroka czaszka jest lekko zakrzywiona między uszami. Policzki są bardzo muskularne, ani szorstkie, ani wypukłe, z mocną szczęką. Usta są wąskie i zadbane. Nos jest zwykle czarny. Jego szyja jest bardzo mocna, muskularna, co pozwala na odwrócenie głowy w kierunku tułowia, nie może być luźna, nie może mieć zwisającej skóry i musi mieć od 14 do 16 centymetrów długości. Jednym ze sposobów mierzenia głowy jest od czubka nosa, przechodzącego między obydwoma oczami, do końca uniesionego ucha; przez czaszkę z powrotem przez oko z powrotem do czubka nosa; należy narysować trójkąt równoboczny. Ich oczy są owalne, ciemnobrązowe i średniej wielkości, ani wyłupiaste, ani zapadnięte, co zwykle wyraża stan czujności i inteligencji. uszy i zęby Powinny być średniej wielkości, mniejsze niż duże, o szerokiej podstawie i spiczaste na czubku, nie zaokrąglone jak łyżka ani ostre jak u nietoperza. Oddzielnie ułożone na głowie odchylanej na zewnątrz. Muszą być tłuste, mięsiste i pokryte od wewnątrz włosami. Ich zęby są mocne, równomiernie rozmieszczone, chwytające, z zgryzem nożycowym, siekacze żuchwy zamykają się tuż przed i dotykają ich odpowiedników górnej szczęki. Kończyny przednie i tylne Przedramię powinno łączyć się z barkiem w około 90%. Istnieje tendencja do tego, że krótkie przedramiona nie pozwalają na odpowiednie wyprostowanie, którego wymagają. Muszą mierzyć takie same od kłębu do łokcia jak od łokcia do podłogi. Szerokość klatki piersiowej nie może być dłuższa niż łokcie. Występowanie dysproporcji to okoliczność typowa dla tej rasy. Ich zad jest mocny, szeroki, muskularny. Zad dość długi do spadzistego, uda szerokie, szerokie i dobrze rozwinięte. Oglądane z tyłu wydają się proste i równoległe, nie za blisko ani za daleko od siebie. Ciało, nogi i ogon Pies musi być o 10% dłuższy niż wyższy, niestety wiele jest bardzo niskich, co ogranicza ruch i elastyczność. Jego nogi są okrągłe, z długimi i zwartymi palcami. Konsekwentne łożyska, krótkie i mocne pazury, zaznaczone, grube, mocne i niezbyt wysokie nogi. Ogon skierowany umiarkowanie ku dołowi, podążając za profilem uda i zadem, aż do stawu skokowego, gdzie spoczywa lekko zagięty. Podczas ruchu lub potrząsania ogon powinien być uniesiony. W żadnym wypadku ogon nie powinien być noszony poza pionową linią wychodzącą z nasady (tj. zawiniętym). Powinien mieć obfite futro. Ruch i chodzenie Jego akcja jest prawdziwa, swobodna, elastyczna i niezmordowana, a jego ramiona i przednie kończyny poruszają się zgodnie z siłą zadu. Jego zdolność do wykonywania szybkich i nagłych działań jest żywiołowa. W czasie kłusa nogi mają tendencję do pozostawania na poziomie gruntu wraz ze wzrostem prędkości. Futro Jego włosy są gładkie, z podwójną sierścią, krótsza sierść jest bardziej zwarta; futro najbardziej rozległej warstwy jest zamknięte. Każdy włos jest gładki i jędrny, dzięki czemu jest wodoodporny. Na tylnych kończynach futro jest dłuższe na styku ud. Na głowie (również wewnątrz uszu) do przodu nóg sierść niska. W okolicy szyi jest dłuższa i grubsza. Nie będzie można znaleźć włosów bardzo długich lub bardzo krótkich. Włosy kręcone do falowanych można zaobserwować tylko u bardzo dorosłych samic. Niebieski HeelerUbarwienie może być czarne, czarne prawie szare, cętkowane czarne z obecnością innych znaczeń lub bez nich. W znakach dozwolone są czarne, niebieskie lub słomkowe na głowie, przeważnie symetryczne. Kończyny przednie w kolorze słomy do środka i rozciągające się do przodu klatki piersiowej i gardła oraz na szczękach. Podszerstek może być koloru słomkowego na tułowiu, o ile nie zachodzi na niebieską warstwę okrywową. Czarne znaczenia jako część jego ciała nie są czymś do życzenia. Czerwony obcasUbarwienie jest bardzo równomierne na całym ciele, włącznie z podszerstkiem (ani biały, ani kremowy), z czerwonawymi znaczeniami na głowie lub bez nich. Zazwyczaj pożądane są oznaczenia symetryczne. Więcej czerwonawych śladów na ciele jest dozwolone, więcej nie jest pożądane. Kolor ma dwie podstawowe wady. Jeden z osobników niebieskich z tendencją do czerni, a drugi to osobniki czerwone, które nie mają piegów. Ta sekunda jest czymś więcej niż niedogodnością i jest jednym z powodów, dla których czerwienie przeważają mniej niż błękity. tamaño Samiec mierzy zwykle od 46 do 51 centymetrów i waży od 20 do 26 kilogramów. Podczas gdy samica może mierzyć od 43 do 48 centymetrów i ważyć od 18 do 23 kilogramów. W tym aspekcie nie ma prawie żadnych wad, ponieważ wymagania dotyczące wysokości zostały łatwo utrzymane Opieka nad owczarkiem australijskim To jedna z ras psów, w których pielęgnacja sierści jest bardzo prosta. Szczotkowanie raz w tygodniu może zwykle wystarczyć do utrzymania sierści australijskiego psa pasterskiego w formie. I nie jest wymagane i nie jest dobrze kąpać go bardzo często, ale trzeba to robić tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne. Minimalna odległość między każdą kąpielą musi wynosić jeden miesiąc, ponieważ w przeciwnym razie moglibyśmy wyrzucić warstwę, którą Twoja skóra jest naturalnie chroniona. Owczarki australijskie wymagają dużo ruchu i uwagi. Musimy pamiętać, że nie są to psy, które można zostawić samemu w ogrodzie. Byliby szczęśliwi w wiejskim otoczeniu, gdzie mogliby ćwiczyć w dużym ogrodzie, zwłaszcza jeśli mają towarzysza z paczki, z którym mogą biegać i cieszyć się środowiskiem. Kiedy żyją w środowisku miejskim, owczarek australijski wymaga co najmniej 3 spacerów dziennie, aby pomóc im pozbyć się stresu i niepokoju. Podobnie muszą cieszyć się co najmniej 10 minutami, w których mogą swobodnie biegać bez smyczy. Dla których najwygodniej byłoby zabrać go do pipi-canu lub parku dla psów. Zajęcia sportowe dla psów mogą pomóc im w skierowaniu ogromnych ilości energii owczarków australijskich. Możemy jednak również ćwiczyć razem z naszym psem, co jest niezwykłym pomysłem, ponieważ jest to rasa, która nienawidzi samotności i indywidualnej egzystencji. Z tego powodu pozwól sobie odkryć niektóre sporty, które możesz uprawiać ze swoim psem, wśród których wyróżnia się sport par excellence dla owczarków australijskich, czyli pasterstwo. zdrowie Niestety, chociaż jest to prawie wyłącznie pies pracujący, owczarek australijski wykazuje tendencję do cierpienia na kilka dziedzicznych patologii. Do najczęstszych należą: dysplazja stawu biodrowego, głuchota, stopniowy zanik siatkówki oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Ostatecznie zdiagnozowano u nich zaćmę, zwichnięcie soczewki wewnątrzgałkowej i chorobę von Willebranda. Wybór Najlepszego Szczenięcia Przed wyborem szczeniaka musimy najpierw zastanowić się, do czego chcemy tego psa, jako pupila, jako psa stróżującego, pasterskiego, na pokazy piękności itp. Przyjrzyjmy się teraz jak zachowują się wszystkie szczenięta w miocie. Ten, którego możemy zaobserwować jako bardzo gryzącego, który spędza czas walcząc ze wszystkimi swoimi braćmi, przyda się jako strażnik; największy i który cały czas śpi, bo to ten, który nakarmił najwięcej, byłby bardzo dobrym zwierzakiem lub na wystawę. Maluchy, które zachowują się jak trąba powietrzna, nauczyły się, jak włożyć dodatkowy wysiłek, aby zdobyć jedzenie, stając twarzą w twarz ze starszymi, te będą idealne do pracy. Ale nie ma pisanej reguły, ponieważ charakter psów jest w dużej mierze kształtowany przez tych samych właścicieli, w taki sposób, że bardzo agresywny może być bardzo posłuszny i odwrotnie. Zawsze należy brać pod uwagę opinię hodowcy. Inne artykuły, które również polecamy to: psy stróżujące Owczarek australijski Owczarek staroangielski Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij tutaj. Owczarek australijski - inteligencja i wigor w jednym psie. 2023-05-05 20:31:00 Adam. Owczarek australijski (australian shepherd), czule nazywany "aussie" (wymawiany "ozi"), jest rasą popularną na całym świecie ze względu na swoją wyjątkową inteligencję, zwinność i czarującą osobowość. Chociaż jego nazwa sugeruje inaczej Owczarek australijski a border collie Owczarek australijski a border colliePodobieństwa i różnice w wyglądziePodobieństwa i różnice w charakterzeZalety oraz wady border collie i owczarków australijskichCeny szczeniakówOwczarek australijski a border collie – podsumowanie Osoby, które nie do końca znają się na rasach psów często mylą poszczególne psiaki ze sobą. Nic w tym dziwnego, gdyż wiele psów jest do siebie bardzo podobnych pod względem wizualnym. Szczególnie psy z grupy owczarków dla laików są trudne do rozróżniania. Podobne umaszczenie, wzrost oraz budowa ciała i kształt pyszczka sprawia, że mnóstwo ludzi nie do końca na ulicy potrafi dobrze określić rasę psa. Dlatego też, poniżej przedstawiono precyzyjne porównanie jednych z najbardziej popularnych obecnie ras – owczarka australijskiego oraz border collie. Psy też w Polsce cieszą się ogromnym zainteresowaniem zarówno wśród hodowców, jak i wśród osób, które pragną, by do ich grona dołączył czworonożny przyjaciel rodziny. Te owczarki jak najbardziej są przyjazne, energiczne i niezwykle inteligentne. Jakie są więc między nimi podobieństwa i różnice w wyglądzie oraz w charakterze? Jakie zalety i wady ma owczarek australijski, a jakie border collie? Gdzie i w jakiej cenie można kupić szczeniaki? Na te oraz na wiele pytań odpowiedzi znajdują się w poniższym artykule. Podobieństwa i różnice w wyglądzie Wiele osób, które pierwszy raz ujrzą owczarka australijskiego i border collie od razu zakochuje się w ich wyglądzie. Dlaczego? Te psy wyglądają niezwykle przyjaźnie i radośnie. Sporo hodowców nawet twierdzi, iż wyraz ich pyszczków jest taki, jakby ciągle się uśmiechały. Na pierwszy rzut oka te psy bardzo są do siebie podobne, co wpływa na to, iż wiele osób je ze sobą myli. Zarówno owczarek, jak i border mają podobne umaszczenie. Na ich grzbiecie, pyszczku, uszach i łapach dominuje na przemian kolor biały i czarny. Czasami można spotkać owczarka australijskiego w bardzo ciekawej „wersji”. Zdarzają się bowiem psy jednobarwne (z czarnym umaszczeniem), całe czekoladowe, czarne w lekkie białe łaty, marmurkowe, a nawet czekoladowe z białymi znaczeniami. Owczarki posiadają gładkie, lekko falowane futerko, które jest bardzo przyjemne w dotyku. Bordery z kolei mają szorstką sierść, która jest bardzo gęsta. Jednak, jeżeli chodzi o budowę ciała, to tu fachowcy dostrzegają sporą różnicę. I choć oba te psy zaliczane są do ras średnich, to jednak owczarki są bowiem odrobinę większe od borderów. Standardowy samiec owczarka australijskiego mierzy od około 51 cm do 58 centymetrów, zaś suczki są odrobinę mniejsze, gdyż mierzą od 46 do 53 centymetrów. Owczarki ważą również więcej niż border collie. Dobrze zbudowany młody pies ważny od około 22 do 25 kilogramów. Jeżeli chodzi natomiast o rasę border collie, to zazwyczaj sięga on swojemu panu do kolan. Pies ten mierzy natomiast 50 – 53 centymetrów, a jego waga nie przekracza zazwyczaj 20 kilogramów. Suczki tej rasy oczywiście są odrobinę mniejsze (podobnie jak ma to miejsce w przypadku owczarka australijskiego). Osoby, które nie znają się do końca na poszczególnych rasach powinny wiedzieć, iż zarówno owczarka, jak i border collie nie można znaleźć ani większego, ani mniejszego. Gdy pseudo hodowcy próbują wmówić klientowi, że pies będzie większy lub mniejszy od standardowych rozmiarów, powinna u klienta w głowie zapalić się lampka. Oznacza to, że najprawdopodobniej pies jest mieszańcem. Ponadto, obie te rasy mają charakterystyczny dla owczarków typ budowy. Jest ona mocna i solidna. Mimo, iż np. border collie waży tylko 18-20 kg to przez jego bujną sierść i mocne łapy może wydawać się on dużo cięższy. Obie rasy posiadają bardzo podobny, uroczy, wąski pyszczek oraz charakterystyczne sztywne uszy. Między owczarkiem, a borderem można jednak dostrzec jedną kluczową różnicę. Otóż chodzi o ogon owczarka. Jest on krótszy i cieńszy, niż u bordera. Border collie słynie bowiem ze swojego bujnego, puszystego ogona. Warto także zwrócić uwagę na oczy tych psów. Są one ciemne i szeroko otwarte. Border collie ma bardzo inteligentny wzrok. Z kolei oczy owczarków bardzo często uciekają i za długo nie mogą patrzeć w jeden punkt. Jest to drobiazg, jednak na pewno każdy zakochany w tych psach właściciel szybko to zauważy. Podobieństwa i różnice w charakterze Nie od dziś wiadomo, że owczarki są bardzo towarzyskie, radosne, energiczne i mądre. Bywają jednak „egzemplarze” uparte, lubiące zwracać na siebie uwagę i agresywne. To jak ukształtuje się charakter danego psa, zależy w dużej mierze od jego właściciela. Z natury bowiem zarówno owczarek australijski, jak i border collie są bardzo pracowici i usłuchani. Owczarki słyną z tego, iż lubią uczyć się nowych rzeczy, kochają być w ciągłym ruchu i co najważniejsze, uwielbiają, gdy ich właściciel stawia przed nim nowe wyzwania. Dlatego też, zarówno jednak, jak i druga rasa słynie z tego, iż są to psy pasterskie. Kilkadziesiąt lat temu żyły na terenach górzystych, gdzie pomagały swoim właścicielom w pilnowaniu i zaganianiu stada. Owczarki są szybkie i zwinne, co szybko zauważyli hodowcy border collie, którzy wysyłali je do pracy na terenach górzystych. To świadczy o tym, iż psy te są bardzo pracowite i użyteczne. Owczarek australijski, jak i border świetnie nadają się do tego, by ochraniać posesję przed intruzami oraz do pracy z dziećmi np.: przy dogoterapii. Każdy z nich bowiem z natury ma łagodne usposobienie, więc świetnie „dogada” się z maluchami praktycznie w każdym wieku. Wiele osób zgodnie twierdzi, że szczeniaki tych ras same zachowują się jak dzieci. Na początku są bardzo wymagające i chcą być w centrum uwagi. Szczeniaki (zresztą, jak i dorosłe psy) tych ras bezapelacyjnie uwielbiają być w ruchu. Chcą się bawić, porządnie wybiegać i uczyć nowych rzeczy. Gdy psy te dorastają, ich właściciele spostrzegają, że są to rasy, których absolutnie nie można zostawić samych sobie. Border i owczarek chcą być szkoleni i uczeni nowych umiejętności, o czym sami często dają znać (np.: przynosząc kapcie swojemu właścicielowi, czy inne gadżety). Owczarki i bordery są bardzo inteligentne, zwinne i szybkie. Te cechy zdecydowanie łączą te rasy ze sobą. Jednak dostrzec można sporo zmian, jeżeli chodzi o styl, w jakim pilnują porządku na swoim terenie. Border collie na pierwszy rzut oka ukazują się jako silne, masywne psy, które jednak na spokojnie, po cichu i z przyczajenie wypełniają dane im zadanie (np.: pilnowanie stada). Owczarki z kolei ukazują się jako psy, które są obojętne na to, co się dzieje dookoła nich, gdyż ich wzrok kursuje w różnych kierunkach, a one same nie umieją zbyt długo usiedzieć w miejscu. Jednak, gdy coś złego zadzieje się na ich terenie, od razu ich postawa jest wyprostowana, tym samym zmieniają się w bacznego obserwatora. Jak wspomniano wyżej, bordery i owczarki nie są typowymi kanapowcami i nie potrafią przeleżeć całego dnia bez ruchu. Dlatego też, w Polsce powstało sporo szkół treserskich, które organizują zajęcia dla psów tych ras. Coraz więcej właścicieli owczarków i borderów korzysta z takich zajęć, gdyż psy mogą pokazać na nich swoją aktywność fizyczną oraz niezwykłą inteligencję. Osoby, które mają sporo wolnego czasu mogą również wybrać się z tymi psami na zawody, podczas których wykażą się oni swoją zwinnością, szybkością i nabytymi umiejętnościami. Warto więc nie gasić tych cech w swoich psach i dostarczać im codziennie sporą dawkę ruchu. Możliwość porządnego wybiegania się w lesie, w parku, czy na polu jest zarówno dla owczarka, jak i dla bordera niezwykle ważna. Podobnie sytuacja wygląda jeżeli porównuje się temperament owczarka i temperament bordera. Jeden i drugi jak wspomniano wcześniej jest bardzo aktywny i radosny. Jeden i drugi doskonale nadaje się do tego, by stawiać przed nim zadania i by stały się one stróżami. Inteligencji i zaangażowania w konkretne zadanie na pewno nie można tym psom odmówić. Jednak trzeba przyznać, iż bordery są spokojniejsze, „pracują” w ciszy, bardziej przyjacielskie do obcych. Owczarki bowiem są nieufne, nie tak łatwo je też okiełznać po tym, gdy ktoś już wcześniej wyrządził im krzywdę. Jeden i drugi pies jest usłuchany i skrzętnie wykonuje polecenia swojego pana. Jednak to zazwyczaj nad owczarkiem trzeba więcej popracować, gdyż zdarzają się psy, które nie tak łatwo chcą się podporządkować człowiekowi we wszystkich kwestiach. Zalety oraz wady border collie i owczarków australijskich Jest sporo osób, które teraz zastanawiają się, jakiego psa wybrać dla siebie. By odpowiedzieć na takie pytanie trzeba jednak wziąć pod uwagę wiele czynników, gdyż decyzja o wzięciu psa powinna być bardzo świadoma i przemyślana. Niewątpliwie wiadomo, że zarówno owczarek, jak i border to psy, którym trzeba poświęcać sporo czasu (co dla wielu osób jest dość sporym wyzwaniem). Ci co decydują się na owczarku muszą wiedzieć, iż nie tak łatwo zbyć go zabawką w domu. Dla niektórych jest to ogromną wadą, iż pies bywa tak bardzo wymagający. Dlatego też, gdy ktoś nie ma siły, ani możliwości na zapewnienie psu codziennych, długich spacerów i masy rozrywki, powinien bardzo dobrze zastanowić się nad tym, czy ta rasa jest aby dla niego. Ponadto sporo osób do wad tych psów zalicza także to, szybko nabierają one złych nawyków. Gdy nauczą się spać na łóżku (a właściciele tego nie chcą) bardzo ciężko je tego oduczyć. Dlatego też każdy właściciel bordera oraz owczarka powinien nastawić się na ogromną cierpliwość i spokój jeżeli chodzi o wychowanie takich owczarków. Potrzeba bowiem do nich sporo czasu i wiele umiejętności, by niekiedy wyprowadzić psa na prostą. Zdarzają się także sytuacje, że właściciele owczarków kompletnie nie radzą sobie z ich wychowaniem. Wówczas należy bezwzględnie udać się po pomoc do behawiorysty. Owczarki to nie maltańczyki, czy yorki, które można pozostawić samych sobie. Szczególnie osoby starsze narzekają na to, iż mają problem, gdy do ich domu przychodzi ktoś obcy, kogo pies nie zna. Owczarki wówczas przyjmują niekiedy bardzo bojową postawę i na siłę chcą bronić swojego terytorium. W takich sytuacjach bardzo ciężko je uspokoić i doprowadzić do porządku. Wychowanie takiego psa jest kluczowe dla bezpieczeństwa i spokoju domowników, dlatego też warto czasami sięgnąć po pomoc ekspertów. Dla wielu osób wadą jest także pielęgnacja tych psów. Kąpanie, czesanie może być naprawdę uciążliwe przy czworonogach, które ważą 20 kg. Osoby, które chcą kupić te psy narzekają również na to, iż w Polsce jest za mało sprawdzonych hodowli, a także na to, iż ceny tych ras są naprawdę bardzo wysokie. Zarówno za szczeniaka owczarka australijskiego, jak i szczeniaka border collie trzeba niekiedy zapłacić od 4000 do 6000 zł. Jeżeli chodzi jednak o zalety, tutaj jest ich co niemiara. Owczarki, jak i bordery kochają ruch, sport oraz wyzwania. Ich właściciele na pewno nie będą się z nimi nudzić. Szczególnie osoby, które chcą jeździć z tymi psami na różnego rodzaju zawody i szkolenia, będą dumne z tego, jak wiele umiejętności i zapału ich czworonogi posiadają. Tymi psami interesują się także osoby, które na co dzień uprawiają sport. Bordery i owczarki są bowiem świetnymi kompanami przy joggingu oraz przy jeździe na rowerze. Wystarczy odpowiednia smycz oraz nauczenie psa odpowiedniego zachowania, by ten doskonale towarzyszył swojemu panu w codziennych zajęciach ruchowych. Można być pewnym, iż to będzie korzystne zarówno dla właściciela, jak i dla jego czworonożnego przyjaciela. Ceny szczeniaków Jak wspomniano powyżej owczarki, które można kupić w sprawdzonych, zarejestrowanych hodowlach, które pochodzą od rodziców championów są dość drogie. Ceny szczeniaków owczarków australijskich wahają się od około 2000 zł do 4000 zł. Z kolei border collie bywają odrobinę droższe, gdyż w Polsce szczeniaki border collie można kupić od 3500 zł do nawet 5000 zł. Osoby, które chcą kupić owczarka obowiązkowo powinny wziąć pod uwagę tylko dobre, sprawdzone hodowle, których w Polsce jest dość sporo. Dobra hodowla to taka, w której psy żyją w domu, a nie w specjalnie stworzonych do tego boksach. Odpowiednia hodowla charakteryzuje się również tym, iż psy są pod ciągłą opieką właściciela oraz weterynarza, którzy dbają o ich zdrowie i komfort psychiczny. Warto więc wcześniej zorientować się w jakich miastach sprzedawane są takie psy oraz które hodowle są zarejestrowane w Związku Krynologicznym w Polsce. Wówczas klienci takich hodowli mogą mieć pewność, że kupują zadbane, zdrowe i odpowiednio wypielęgnowane psy, które dodatkowo posiadają stosowne metryczki i certyfikaty. W takim miejscu obowiązkowo trzeba podpisać umowę, w której dokładnie wyszczególniono wszystkie dane psa. Nie oznacza to jednak, iż psy z takich miejsc są dużo droższe. Podana wyżej cena powinna być standardowa jeżeli chodzi o dobre hodowle psów tych ras. Jeżeli jednak klient znajdzie miejsce, w którym właściciele chcą mu sprzedać pieska dużo taniej (np.: za 1000 zł) powinni być zaniepokojeni. Otóż hodowcy ponoszą sporo kosztów związanych z prowadzeniem hodowli, dlatego też cena piesków jest często adekwatna. Nie oznacza to jednak, że nie można się targować. Wiele osób, gdy widzi konkretne osoby, które naprawdę chcą mieć czworonoga w swoim domu chętnie obniżają cenę nawet o 300 – 400 zł. Owczarek australijski a border collie – podsumowanie Jak widać z powyższego, przed osobami, które wahają się między owczarkiem, a borderem jest dość trudne zadanie. Każdy z tych psów jest bowiem wyjątkowy, piękny i ma charakterystyczne usposobienie. Bezapelacyjnie, zarówno owczarki, jak i bordery są inteligentne, wesołe i pomocne. Właściciele z tymi psami nie mogą się nudzić, gdyż te chętnie zaangażują ich do zabawy oraz do nauki nowych sztuczek. Trzeba jednak pamiętać, że wychowanie zarówno jednego, jak i drugiego psa wymaga sporo czasu, wysiłku, cierpliwości i wiedzy. Być może z borderem jest odrobinę łatwiej, gdyż są to z natury łagodniejsze psy, to jednak one też wymagają sporo poświęcenia ze strony swoich właścicieli. Zarówno owczarek, jak i border dobrze się czują w towarzystwie dzieci, jednak nie mogą być one ich treserami. Należy wiedzieć, iż z natury owczarki są dość konkretnymi psami, dlatego nawet jeśli pozwalają sobie przez długi czas na to, by dziecko ciągnęło ich za ogon lub szarpało, to kiedyś ich granica może jednak zostać przekroczona. Każdy właściciel tych psów powinien je szkolić od małego. Posłuszeństwo, reagowanie na komendy to absolutna podstawa. Każdy z nich od małego wymaga także postawienia przed nim określonych zasad. To wpłynie zdecydowanie na dobre stosunki między domownikami, a psem. Poza tym, należy wziąć pod uwagę, iż psy te bardzo lubią biegać i bawić się. Życie w kawalerce lub w małym metrażowo mieszkaniu, bez długich spacerów i zajęć ruchowych zdecydowanie nie jest dla nich. Przed kupnem psa, warto także dowiedzieć się, jak zadbać o jego prawidłowe żywienie oraz o pielęgnację, gdyż zarówno owczarek, jak i border są dość wymagające w tych kwestiach. Nie wystarczą im bowiem resztki z obiadu. Ich mocna budowa, piękna sierść oraz kondycja związana jest właśnie z dobrym odżywianiem i stosowną pielęgnacją. Każdy właściciel więc musi liczyć się z tym, iż cena, którą zapłaci za psa nie jest ostatecznym wydatkiem, który poniesie. Owczarki i bordery muszą systematycznie być badane przez weterynarzy. Dzięki temu można uniknąć wielu chorób, które niestety przypisane są do tych psów. Warto więc zwrócić na to uwagę przed zakupem swojego wymarzonego pupila. Aktualizacja 16 lipca, 2022

Aussie to pies o pięknej sylwetce. Jej muskulatura odpowiada masie i wielkości. Szkielet jest dobrze rozwinięty. Oddzielne części ciała mają swoje charakterystyczne cechy: Najczęstsze kolory pasterskie są czarne. Niebieskawy (niebieski), szary z czarnymi plamami (merle), brązowy (czerwony), z czerwonymi plamami na beżowej wełnie.

Ja ,co prawda ,nie mieszkam w bloku ,tylko w starym ,poniemieckim domku dwurodzinnym ,ale metraż -niewiele ponad domem jest ogródek ,ale pies nie biega w samopas ,bo ,niestety sąsiedzi...pracuję w systemie 12/24 ,12/48 czyli albo cały dzień ,albo całą pracuje poza domem ,córka wyjechała na studia...i muszę sobie radzić-wstaje o ,na śpiąco wciągam dres ,kurtałkę i na spacer z Juniorskim-około 45 pracy (kończę o 19)wsiadam w mój dyliżans i szybciutko do domku i znów spacer-różnie bywa ,ale +- jakieś 30 około 21 łazimy sobie z godzinkę ,są kijochy , następny dzień idę na 19 i wracam po 7 rano-oczywiście spooory spacerek około godzinki i idziemy spać .Wreszcie mam 2 dni wolnego i jest córka wyjechał na studia ,to na początku kombinowałam ,żeby przyjechać i chociaż wyprowadzić go na siusiu ,w chwili obecnej już tego nie ,z którą mieszkamy , podpatrywała naszego Konia i powiedziała,że on cały dzień śpi ,tylko miejsca(łóżka) oczywiście wyrzuty sumienia ,ale z powodu moich zmian w pracy nie pozbędę sie psa! Troszkę sie sama przed sobą usprawiedliwiam ,że ma pewne przeciwwskazania do dużej ilości ruchu (dysplazja ,zwyrodnienia stawów-tył- oraz implant wiązadła krzyżowego),ale wszystko jest w porządku ,jest wesoły ,psotnik i pełen na pewno potrzebuje więcej kontaktu ,więcej pracy ,ale metraż mieszkania nie ma według mnie żadnego niekorzystnego wpływu na jego rozwój.

30 października, 2023 przez Maja. Owczarek Australijski, znany również jako Australian Shepherd, to inteligentna, aktywna i oddana rasa psów, która zdobyła serca wielu właścicieli na całym świecie. To wszechstronne psy, które wiedzieć na pewno warto poznać lepiej, jeśli rozważasz przyjęcie tego uroczego pupila do swojego domu.

Owczarek australijski, zwany aussie zaciekawia od pierwszego spojrzenia. Niesamowite ubarwienie i wesoły pyszczek to oprawa dla nieokiełznanego temperamentu oraz inteligencji. Krótki rys historyczny Aussie to rasa wyhodowana w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Na terenie tego kraju owczarki były wielokrotnie krzyżowane, aby uzyskać wszechstronnego psa stróżującego. W XVII wieku, gdy wraz z pasterzami z Australii do Stanów dotarły psy „little blue dog”, w wyniku kolejnych krzyżówek z rodzimą rasą powstał owczarek australijski. Niepowtarzalne piękno, czyli kilka słów o wyglądzie Owczarki australijskie mogłyby ubiegać się o tytuł miss wśród psów. Niesamowite umaszczenie nigdy nie powtarza się w dwóch egzemplarzach- każdy pies tej rasy jest wyjątkowy. Zakłada się 16 wariantów kolorystycznych rasy, z czego te najciekawsze to kombinacje marmurkowe ( blue merle, red merle). Dzięki gęstemu podszerstkowi, sierść tej rasy charakteryzuje się dużą odpornością na warunki atmosferyczne. Średniej długości włosy tworzą grzywę oraz portki, natomiast na głowie oraz zewnętrznej stronie uszu futro gładko przylega. Na uwagę u aussie zasługuje także kolor tęczówek- od błękitnych do brązowych poprzez wszelkie ich połączenia i plamki. Pozostałe cechy wyglądu to trójkątne uszy osadzone wysoko na głowie, zgryz nożycowy, niezbyt szeroka klatka piersiowa oraz owalne, zwarte łapy. Temperament przede wszystkim Owczarkowi australijskiemu z pewnością nie można odmówić charakteru. Jako pies pasterski i stróżujący potrafi bardzo szybko się uczyć, jednak wymaga ciągłej pracy oraz szkolenia. Jest wulkanem energii, która niespożyta może zamienić się w destrukcyjną siłę lub chęć ucieczki. To sprawia, że właściciel musi zapewnić aussie odpowiednią porcję ruchu oraz uwagi. Z pewnością jest to rasa, którą od szczenięcia trzeba uspołeczniać, co przyniesie jednak niesamowite efekty. Zapatrzony we właściciela owczarek australijski wykazuje chęć do współpracy a często także do zabawy z dziećmi lub innymi psami. Z pewnością nie nadaje się jako pies do kojca. Co warto wiedzieć? Pielęgnacja owczarka australijskiego nie jest trudna. Rasa ta linieje okresowo, wymaga szczotkowania na mokro 1-2 razy w tygodniu szczotką o długich, gładko zakończonych szpilkach umożliwiających rozczesywanie również podszerstka. Aussie nie można kąpać rzadziej niż raz na dwa miesiące przy użyciu dobrze dobranych do ich sierści produktów. Warto również dbać o codzienną higienę oczu, uszu oraz pazurów. Psy tej, na ogół zdrowej rasy, mogą borykać się z dysplazją stawu biodrowego lub łokciowego, zaćmę dziedziczną oraz anomalię oczu collie. Owczarek australijski najlepiej sprawdzi się w domu doświadczonego właściciela, który umie i chce poświęcić mu czas na szkolenie oraz zabawę. Wychowany w rodzinie będzie świetnym kompanem zabaw z dziećmi oraz aktywnych, rodzinnych wyjazdów. ^{Wysokość w kłębie: dla psa 46 do 51 cm , dla suki 43 do 48 cm. WADY: Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny. UWAGA: Samce mieć muszą dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Owczarek australijski-Wzorzec fci nr 293 rasy Grupa 1} Owczarki australijskie nazywane pieszczotliwie “Aussie” z natury psy pasterskie, są bardzo pracowite i uczynne. Szybko się uczą i są posłuszne. Prócz tego wprowadzają dużo miłości i radości do rodziny. Są prawdziwym członkiem rodziny. Spis treści: Pochodzenie rasy Wygląd owczarka australijskiego Jaki charakter ma owczarek australijski? Na co najczęściej choruje psy rasy owczarek australijski? Żywienie owczarka australijskiego Owczarek australijski - pielęgnacja Pochodzenie rasy Wbrew temu jaką myśl nasuwa nam nazwa rasy, pies ten wcale nie pochodzi z Australii. Jego początki miały miejsce najprawdopodobniej w Ameryce Południowej. Nie ma żadnych pewnych informacji, które potwierdzałyby pochodzenie rasy. Wiadomo jedynie to, że przodkiem owczarka był owczarek baskijski, który w XIX wieku był transportowany z Australii do Stanów Zjednoczonych. Za transport odpowiadali baskijscy pasterze. W 1957 roku australijski klub ASCA otworzył pierwszą księgę hodowlaną. Tej rasie jej jednolity status przyznano dopiero 20 lat później. Standard rasy wszedł w życie i w klub AKC dopiero w 1993 roku. Zaś w roku 1996 rasa trafiła do księgi organizacji FCI, jako rasa o numerze 342 w grupie 1, w sekcji 1 - owczarki. Swoją popularność psy rasy owczarek australijski zyskały dopiero po II wojnie światowej wraz z modą na jazdę westernową. Do wypromowania rasy owczarek australijski przyczynił się Jay Sisler. Był to doskonały treser, które swoje pięć minut miał w produkcjach Disneya.. właściwie nie on a jego psy! Czworonogi spod jego skrzydła występowały na wielkich ekranach. Dzięki temu wiele ras zyskało swoją rozpoznawalność. Wygląd owczarka australijskiego Psy tej rasy są bardzo urodziwe i z reguły bardzo podobają się miłośnikom czworonogów. Ich nietypowa sierść i oczy dają świetny efekt. Psy bardzo często mylone są z rasą Border Collie. Należy pamiętać jakie różnice są między nimi i czym wyróżnia się rasa owczarka australijskiego. Sylwetka owczarka jest atletyczna i zdradza nam jego pochodzenie. Jest to pies pasterski, który ma świetną zwinność, a porusza się jak wszystkie psy pasterskie - bardzo zgrabnie. Jest szybki, rytmiczny a jego bieg czy chód jest elegancki. Rasa ta w kłębie posiada od 51 do 58 cm u samców, a suczki mierzą od 46 do 53 cm. Wbrew pozorom owczarki te są dość lekkie. Mają do 22/29 kg masy ciała, mimo to zaliczane są do grupy ras średnich. Mimo tego, że sylwetka tej rasy jest muskularna, pies ten w ogóle nie sprawia wrażenia ociężałego, czy tęgiego. Średniej wielkości psy te w swoim poruszaniu się prezentuje swoją lekkość i sprawność, co dodaje im dużo elegancji. Głowa owczarka Aussie jest przeważnie płaska lub lekko zaokrąglona. Jest na niej specyficznie zaznaczony stop. Kufa również jest płaska, co współgra patrząc na całą sylwetkę. Mówi się, że ta rasa ma harmonijną budowę ciała, która prezentuje się naprawdę dobrze. Jeśli chodzi o zgryz to jest to rodzaj zgryzu nożycowego. Uszy są osadzone wysoko na głowie i są w kształcie trójkątów. Bardzo charakterystyczny jest ogon, który jest szczątkowy. Często występuje u tej rasy i tworzy się naturalnie. Owczarki te mają i krótką, i długą sierść. Krótka znajduje się przeważnie w okolicach głowy, uszu, przednich łap oraz pod stawami skokowymi. Ta sierść jest gładka, miła i przyległa. Całe ciało owczarka australijskiego pokrywa piękne falowane (częściowo proste) futro, które jest bardzo gęste. Prócz tego gęsty jest również podszerstek, dzięki któremu psy te są odpornenie przeróżne na warunki atmosferyczne. Najbardziej przykuwająca uwagę jest barwa sierści. Ma ona różne kolory, co robi ogromne wrażenie. Przeważnie psy te mają kilka barw na sobie. Wyszczególnia się 4 rodzaje umaszczenia. Wszystkie te rodzaje mają aż 16 różnych kombinacji kolorów. Podstawowe umaszczenie: czarne (black) wątrobiane (red) blue-merle (marmurkowa czerń z szarą barwą podstawową) red-merle (marmurkowa czerwień/brąz z jasnoczerwoną lub beżową barwą podstawową) 16 dopuszczalnych kombinacji barwnych: solid black (jednobarwne, czarne umaszczenie) black bicolor (czarne z białymi znaczeniami) black tricolor (czarne z podpalaniem i białymi znaczeniami) black copper (czarne z podpalaniem) solid red (całe czekoladowe) red bicolor (czekoladowe z białymi znaczeniami) red tricolor (czekoladowe z podpalaniem i białymi znaczeniami) red copper (czekoladowe z podpalaniem) blue-merle copper (niebieski marmurek) blue-merle white (niebieski marmurek z białymi znaczeniami) blue-merle copper (niebieski marmurek z podpalaniem) blue-merle copper and white (niebieski marmurek z podpalaniem i białymi znaczeniami) solid red-merle (czekoladowy marmurek) red-merle white (czekoladowy marmurek z białymi znaczeniami) red-merle copper (czekoladowy marmurek z podpalaniem) red-merle copper and white (czekoladowy marmurek z podpalaniem i białymi znaczeniami) Białe znakowanie jest dopuszczalne, jednak biel nigdy nie powinna być farbą dominującą. Jaki charakter ma owczarek australijski? Owczarek Aussie wyróżnia przede wszystkim silny instynkt obronny. Pozazdrościć mu można również wytrwałości, odwagi oraz silnego temperamentu. Jego zmysły są bardzo dobrze rozwinięte. Tyczy się to wszystkich zmysłów. Jest to bez wątpienia pies pracujący. Nie straszne mu żadne zadanie do wykonania. Swoją pracę wykonuje dokładnie i w bardzo szybkim tempie. Nie trzeba wiele razy go do tego nakłaniać. Jest to charakter zadaniowy, który spełnia wszelkie oczekiwania właściciela, czy tresera. Jego powołanie jako stróż i pies pasterki jest bardzo mimo, że w dzisiejszych czasach jest to pies rodzinny, to bardzo ciężko porzucić mu to, co w genach zostało mu przekazane. Rasa ta jest ambitna i bardzo aktywna. Żadne wyzwania nie są temu owczarkowi straszne. Szybko i chętnie się uczy. Uwielbia aktywnie spędzać czas i spełniać się w swoich zadaniach. Jest bardzo inteligentny i pojętny. Nauka sprawia mu ogromną przyjemność, a wykorzystywanie nowo nabytych umiejętności wykonuje z pasją i wielkim zaangażowaniem. Pieszczotliwa nazwa owczarków australijskich to “aussie”. Skąd to się wzięło? Ano stąd, iż psy te świetnie współpracują z ludźmi i mają z nimi bardzo dobry kontakt. Są przyjazne i przyjacielskie. Z radością wykonują polecenia właściciela chcąc się mu przypodobać. Nie tylko sprawdza się w pracy i w wykonywaniu zadań, świetnie się słucha w domu i jest bardzo pomocny. Potrafi też radzić sobie sam, bez poleceń właściciela. Potraf polegać na swoim doświadczeniu i wiedzy. Psy tej rasy naprawdę są mądre i samodzielne, co jeszcze bardziej przyciąga ludzi do nich. Są bardzo atrakcyjne pod wieloma względami. Jako, że plusem jest fakt, że owczarki australijskie są bardzo pojętne i szybko się uczą, co pomaga im i ich właścicielom w wielu sytuacjach, to minusem jest, że szybko uczą się również złych nawyków. Wymaga to od właściciela konsekwencji i dużej dawki cierpliwości. Można psa oduczyć złych zachowań, jednak trzeba to zrobić w umiejętny sposób i dać psu czas na nauką i przyzwyczajenie się do nowych zachowań. Psy tej rasy bardzo szybko odwzajemniają uczucia jakimi je darzymy. Tak jest w przypadku empatii. Jeśli my będziemy empatyczni wobec naszego psa, on po niedługim czasie będzie dobry i troskliwy dla nas. Psy te szybko się przywiązują. Tworzą z właścicielem długą i trwałą więź, która jest bezcenna i bardzo szlachetna. Wobec obcych: ludzi i innych zwierząt owczarek australijski jest wyrozumiały i cierpliwy, jedynie czym można go rozdrażnić lub rozkojarzyć jest np. jadący rower, czy biegnące dziecko. Psy te szybko uruchamiają swój instynkt łowczy i wszystko co ich sprowokuje może im dać sygnał do pościgu. Wtedy niełatwo jest je zatrzymać czy sprowadzić do spokojnego stanu. Na co najczęściej choruje psy rasy owczarek australijski? Aussie najczęstszy problem mają ze stawami. Dolegliwości takie jak dysplazja staw biodrowego, łokciowego, jak i również choroby oczu, takie jak: katarakta, postępujący zanik siatkówki, epilepsja oraz wady zgryzu. U wielu owczarków występuje również defekt o nazwie MDR1, który prowadzi do nadwrażliwości na wiele substancji zawartych w lekach. Z każdym problemem, który dotknie naszego pieska należy udać się do lekarza weterynarii i dobrać odpowiednią suplementację lub leki. Ważne, żeby jadłospis psa dostosować do jego aktywności ruchowej, sposobu życia, wieku oraz do dolegliwości, które mu doskwierają. Należy zadbać o psa od wewnątrz, jak i z zewnątrz. Unikniemy dzięki temu chorób, których mogą się nabawić, a które wpisane są w ich geny. Warto również zwrócić uwagę na higienę i pielęgnację oczu, by choroby związane z oczami miały mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia. Jeśli odpowiednio zadbamy o naszego czworonogiego przyjaciela, będzie w mniejszym stopniu narażony na problemy zdrowotne. Żywienie owczarka australijskiego Należy pamiętać, że powinniśmy psu dostarczać całą gamę witamin i składników odżywczych. Białko pełni bardzo ważną funkcję w jadłospisie naszego pupila. Jest odpowiedzialne za energię i siłę, którą szybko potrafi spożytkować. Ów białko znajduje się przede wszystkim w mięsie. Jest to źródło protein, które jest niezbędna dla naszego psa. Można psu podawać również surowe mięso, co jest zgodne z dietą BARF i uzupełni dietę pupila w pełnowartościowe składniki. Pamiętajmy również, że mimo tej samej rasy każdy pies jest inny i ma swoje indywidualne zapotrzebowania. Ilość i jakość pożywienia jest zależna od wielu czynników, takich jak: wiek, waga, wielkość, stan zdrowia, poziom aktywności fizycznej, czy gust psa. To że nasz pies powinien odżywiać się zdrowo to jedno, jedzenie to powinno mu również smakować. Warto unikać zbędnych utleniaczy, słodzików czy barwników. Najlepsze dla naszego psa będzie naturalna karma czy dania, które sami mu przygotujemy. Jako, że owczarek australijski posiada specyficzną, pofalowaną sierść należy czesać ją niemal codziennie. Pies dosyć dużo się leni, a jego włosy są długie i lubią się kołtunić. Między włosami zbiera się brud i kurz, który warto regularnie usuwać. Dość często powinno się sprawdzać stan uszu oraz oczu. Ich higiena również jest ważna, szczególnie jeśli chodzi o oczy. Rasa ta narażona jest na genetyczne choroby oczu, dlatego po spacerach powinno się przemywać oczy i utrzymywać ich czystość. W razie łzawienia czy innych problemów stosować kropelki lub olejki, które znajdą Państwo na naszej stronie Kąpanie psa jest dość ważną częścią higieny. Nie powinno się robić tego zbyt często. Jako, że owczarki te mają długą sierść należy dopilnować aby wysuszyć psa do ostatniej kropli wody. Nie są wtedy narażone na przeziębienie. Do mycia zaleca się używać hipoalergicznych szamponów do długiej sierści. Można stosować olejki lub odżywki, aby nadać włosom blask i miękkość. Te produkty również znajdą Państwo w naszej ofercie. Jeśli zadbasz o swojego owczarka australijskiego i będziesz przykładał się do jego higieny i pielęgnacji - on na pewno się odwdzięczy swoją empatią i będzie ci za to wdzięczny. Polecane produkty: OVER ZOO - Szczotka Obrotowa 360 Z Kulkami Rozmiar M DR SEIDEL - Flawitol Artro 180 Tabletek Na Stawy TRIXIE - TX 2546 Krople Do Przemywania Oczu 50ml PETMEX – Treserki Mięsne Z Owcy Gryzak Naturalny 250g TRIXIE - TX-2298 Soft Clicker Pomoc Wychowawcza TRIXIE - Aport Drewniany Kwadrat 400g .