- Dlaczego Ministerstwo Zdrowia odmawia pomocy cukrzykom? Przecież leki te są przebadane, skuteczne. - Leki inkretynowe, a jest to w zasadzie cała grupa leków, po raz pierwszy pojawiły się w 2005 r. w Stanach Zjednoczonych. Nie są to więc aż tak bardzo nowe leki, ale wciąż wprowadzane są jeszcze nowsze z tej grupy. Zarówno te pierwsze, jak i kolejne od razu zyskały uznanie wśród diabetologów i diabetyków. Wiele krajów od razu postawiło na inkretyny. Tylko nie my. A co ciekawe, leki te otrzymały pozytywną opinię naszej Agencji Oceny Technologii Medycznych, natomiast Ministerstwo Zdrowia, zapewniając, że ma dobrą wolę, by wprowadzić te leki, nadal tego nie robi. - Podobno jednym z argumentów ministerstwa na "nie" jest zarzut, że inkretyny wcale nie zmniejszają w znaczący sposób częstotliwości powikłań i mogą być niebezpieczne... - Żadne z naukowych, udokumentowanych badań, a było ich naprawdę wiele, tych zarzutów nie potwierdza. Ponadto jest pozytywna ocena AOTM, a oni naprawdę skrupulatnie przyglądają się każdemu preparatowi, zanim wydadzą o nim opinię. Także argumenty finansowe nie powinny grać tu roli, bo przecież refundacja mogłaby być częściowa, jak to zresztą jest w wielu innych krajach. Zobacz: SZOK! DWULETNI chłopiec zamiast mleka pije... piwo i wino! Kim jest NAJMŁODSZY ALKOHOLIK świata? - Dlaczego inkretyny są uznawane za przełom w leczeniu cukrzycy? - Najprościej mówiąc, od innych leków odróżnia je to, że nie powodują hipoglikemii, czyli niedocukrzeń, i nie powodują przyrostu masy ciała. A właśnie hipoglikemia i nadwaga lub otyłość najczęściej towarzyszą cukrzykom. Niedocukrzenie jest bardzo groźnym powikłaniem cukrzycy, często jednak bagatelizowanym przez chorych. Objawia się bladością, wzmożoną potliwością, wzrostem akcji serca, zaburzeniami orientacji. Powikłanie to może doprowadzić do śpiączki i do zgonu. Aby nie dopuścić do hipoglikemii, chorzy nierzadko wolą mieć wyższy niż niższy cukier. Bojąc się kolejnego epizodu hipoglikemii, sięgają po słodkie przekąski, podwyższają sobie cukier - robi się błędne koło. Leki inkretynowe nie dopuszczają do takich powikłań. Ponad 60 proc. chorych na cukrzycę ma problem z otyłością, co także zwiększa ryzyko powikłań. Inkretyny ten problem eliminują, mało tego, niedawne badania pokazały, że mogą one nawet kontrolować masę ciała. - Chorzy na cukrzycę mają zwiększone ryzyko zawału, udaru, niewydolności nerek, ślepoty. Czy inkretyny mogą i to ryzyko oddalić? - Oczywiście. Dobrze prowadzony pacjent, z dobrym cukrem, nienarażony na epizody hipoglikemii, a to zapewniają nowe leki, jest o wiele mniej narażony na groźne powikłania, wymagające hospitalizacji. A leczenie powikłań wymaga o wiele większych nakładów finansowych od państwa niż leczenie samej cukrzycy. Tego nasi decydenci zdają się nie brać pod uwagę. - Dla kogo leki inkretynowe byłyby najbardziej wskazane, dla jakiego typu diabetyków? - Na pewno dla tych z częstymi epizodami niedocukrzeń i dla tych z nadwagą i otyłością. I oby jak najszybciej udało się inkretyny wprowadzić na listy refundacyjne, pacjenci powinni mieć prawo do nowoczesnych skutecznych terapii. Tylko że na wprowadzenie na listy długo działających analogów insuliny czekaliśmy... 10 lat. Miejmy jednak nadzieję, że tym razem nie będziemy musieli czekać aż tak długo. ZAPISZ SIĘ: Codziennie wiadomości Super Expressu na e-mail

A double-blind crossover study on the effects of deanol and lithium carbonate was conducted on a sample of 29 chronic schizophrenic patients with tardive dyskinesia. In addition to his usual treatment with different neuroleptics, each patient received during an 8-week period either deanol, lithium c … Fot. Piotr Adamowicz / Opublikowano: 12:44Aktualizacja: 19:08 Najnowsze leki na cukrzycę typu 2 paradoksalnie wcale nie są takie nowe – przekonują lekarze zajmujący się leczeniem tej choroby. Większość z nich wymyślono lub odkryto dobrych parę lat temu, na polski rynek wkraczają one jednak z opóźnieniem. Spora część z nich nadal – ze względów finansowych – jest niestety niedostępna dla większości pacjentów. Leki na cukrzycę typu 2 – jak działają?Leki na cukrzycę typu 2 nowej generacjiFlozyny: leki nowej generacji na cukrzycę typu 2Cukrzyca typu 2: leki inkretynoweLeki na cukrzycę typu 2 bez recepty, z refundacją?Leki na cukrzycę typu 2 a dieta Leki na cukrzycę typu 2 są ludzkości po prostu niezbędne. Na cukrzycę choruje około 5% całej populacji. W Polsce jest to aż 3 mln osób. U zdecydowanej większości z nich zdiagnozowano cukrzycę typu 2, czyli tę związaną z insulinoodpornością, tzw. cukrzycę dorosłych. Jest to co prawda choroba dziedziczna, jej powstawaniu sprzyjają jednak przede wszystkim niezdrowy styl życia, otyłość, brak ruchu. Leki na cukrzycę typu 2 – jak działają? Cukrzyca typu 2: leki mają przede wszystkim regulować poziom cukru w organizmie. Przyjmuje się, że mniej więcej po 5 latach zażywania leków pacjent i tak jest zmuszony do rozpoczęcia kuracji insuliną. Jej regularne przyjmowanie ma gwarantować zachowanie równowagi w gospodarce organizmu. Nowe leki na cukrzycę typu II mają przede wszystkim na celu odsunąć ten moment jak najdalej w czasie. Dodatkowym celem leków najnowszej generacji są: obniżenie ciśnienia i spadek masy ciała, które przekładają się na zmniejszenie problemów kardiologicznych. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Odporność Bloxin Żel do nosa w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Leki na cukrzycę typu 2 nowej generacji Leki nowej generacji na cukrzycę typu 2 to przede wszystkim te, które regulują procesy wydzielania się insuliny (np. po posiłku), stymulują procesy trawienne organizmu, wpływają na działanie nerek związane z filtracją glukozy. Jednym z ciekawszych mechanizmów leczniczych jest Tantalus II, czyli wszczepiony pod skórę generator impulsów elektrycznych, który przyśpiesza pracę żołądka, a jednocześnie wysyła do mózgu informację: „jestem najedzony”. Połączenie tych dwóch czynności pozwala kontrolować wydzielanie glukozy. Za skuteczne leki na cukrzycę typu 2 uznaje się obecnie przede wszystkim: – flozyny – leki inkretynowe. Nie są to jednak leki refundowane. Terapia nimi kosztuje od 200 do 500 zł miesięcznie. Flozyny: leki nowej generacji na cukrzycę typu 2 Warto wiedzieć jakie leki na cukrzycę typu 2 nie stwarzają ryzyka wystąpień niedocukrzeń. Pochodne sulfonylomocznika (gliklazyd, glimepiryd), często dołączane do leczenia z udziałem metforminy, są bardzo skuteczne, ale mogą prowadzić do hiperglikemii. Leki nowej generacji na cukrzycę typu 2, takie jak flozyny, tego ryzyka nie stwarzają. Przede wszystkim dlatego, że bazują na innym rozwiązaniu. Inhibitory SGLT2, tzw. flozyny (empagliflozyna, dapagliflozyna, kanagliflozyna), powodują cukromocz. Wpływają one na działanie nerek, hamując odzyskiwanie glukozy z moczu pierwotnego do krwi. Prowadzi to do tego, że cukier zostaje w moczu i z tym moczem z organizmu jego nadmiar zostaje usunięty. Dodatkowo flozyny u wielu chorych powodują obniżenie ciśnienia krwi, co może prowadzić do ograniczenia terapii przeciw nadciśnieniu, która w przypadku wielu cukrzyków jest koniecznością. Badania pokazują również, że u sporej części chorych przyjmujących flozyny spada masa ciała, co również jest oczywiście dobrym objawem. W przypadku tej metody leczenia zauważalna jest także zdecydowanie malejąca (obecnie już o blisko 40%) liczba zgonów cukrzyków z przyczyn kardiologicznych. Te leki na cukrzycę typu 2, nierefundowane w Polsce, na Zachodzie powoli stają się jedną z głównych terapii w leczeniu cukrzycy. Zobacz także Cukrzyca typu 2: leki inkretynowe Najnowsze leki w leczeniu cukrzycy typu 2 obejmują grupę leków inkretynowych, czyli analogi GLP-1 oraz gliptyny (linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna). Działają one stymulująco na wydzielanie insuliny po posiłku. Dzięki temu nie dochodzi do gwałtownego wzrostu glukozy. Analogi GLP-1 działają podobnie jak naturalne inkretyny, czyli sygnalizują konieczność wydzielenia insuliny. Analogie GLP-1 je imitują, z kolei gliptyny sprawiają, że te naturalne inkretyny wolniej się rozkładają. Jeden i drugi mechanizm działania sprawia, że leki te nie wiążą się z ryzykiem hipoglikemii. Pojawiają się jednak możliwe skutki uboczne: bóle głowy, nudności, wymioty. Gliptyny, czyli inaczej inhibitory dipeptydylopeptydazy-4 (DDP-4), są w Polsce dostępne od 10 lat, nadal jednak nie zostały wpisane na listę leków refundowanych na cukrzycę typu 2. Leki na cukrzycę typu 2 bez recepty, z refundacją? Leki na cukrzycę typu 2 w większości przypadków są wydawane na receptę. Spora ich część nie jest nawet w części refundowana. Dlatego z punktu widzenia Polaków leki inkretynowe lub flozyny to najnowsze leki w leczeniu cukrzycy typu 2, mimo iż w wielu krajach Europy od kilku dobrych lat funkcjonują w standardowym leczeniu tej choroby. Bez recepty natomiast kupić możemy jedynie leki wspomagające: wyciągi i herbaty z morwy białej, leki opierające się na mieszankach morwy, pokrzywy, korzenia mniszka, chromu. Warto natomiast je stosować, ponieważ działają wspomagająco na naturalną gospodarkę glukozowo-trawienną organizmu. W leczeniu cukrzycy oprócz leków ważną rolę odgrywa dieta. Nie tylko ze względu na kaloryczność, ale także zawartość cukrów i innych składników. Mleko a cukrzyca typu 2 to temat wielokrotnie powracający w dyskusjach diabetologów. W tym przypadku rekomendowane jest spożywanie fermentowanych produktów mlecznych w nie większej ilości niż 2–3 porcje dziennie. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Magdalena Nabiałek Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Effets indésirables. Contres indications. Mise en garde et précaution. Interactions médicamenteuses. Fertilité / grossesse / allaitement. Pharmacodynamique. Autres formes et présentations. Forme galénique / Dosage : Solution buvable 230 mg/180 mg. Prix public (FCFA) : 3700.

Mówi się, że cukrzyca osiągnęła już poziom epidemii światowej i wiele wskazuje na to, że ilość zachorowań będzie wzrastać. Możliwości terapeutyczne są duże i stale powstają nowe grupy leków, które pomagają w kontroli odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Okazuje się, że lek który stosowany jest od 50 lat w leczeniu cukrzycy – metformina – przyczynia się do ograniczenia występowania nowotworów. Jak dokładnie do tego dochodzi - nie wiadomo. Według naukowców metformina ma działanie na poziomie komórkowym, regulując funkcjonowanie jądra komórkowego. Najprawdopodobniej ma to wpływ na ograniczenie rozwoju nowotworu. Mechanizm działania metforminy polega na działaniu leku bezpośrednio na wątrobę, zmniejszając produkcję glukozy. Mechanizmem odpowiedzialnym ze ten stan jest ograniczenie funkcji mitochondriów. Według naukowców mechanizm ten jest jednak bardziej skomplikowany. Metformina ma szeroki zakres działania (123RF) Mówi się o dwóch możliwych drogach działania - pierwsza to wcześniej wspominana regulacja pracy jądra komórkowego, a druga to wpływ na enzym o symbolu ACAD10. Szereg powiązanych ze sobą dróg biochemicznych jest odpowiedzialnych za przeciwnowotworowy wpływ metforminy. Do tej prowadzono już wiele badań, sugerujących że, osoby zażywające metforminę mają znacznie mniejsze ryzyko rozwinięcia niektórych nowotworów. Aktualnie trwają badania nad jej wpływem na nowotwory piersi, gruczołu krokowego czy też trzustki - schorzenia o dużej epidemiologii i śmiertelności. Rak piersi zbiera bardzo duże żniwo wśród kobiet (podobnie jak pozostałe nowotwory), dlatego tak ważnym jest, aby opracować metody, które wpłyną na wzrost przeżywalności lub w ogóle ograniczą występowanie nowotworów. Wiele zależy od dokładnego zbadania molekularnych efektów działania metforminy. Badacze przyznają, że najnowsze odkrycia są intrygujące. Badania te będą stanowiły dobry wstęp dla określenia nowych celów diagnostyki i wprowadzenia metod terapeutycznych, które będą mogły wykorzystać efekt do tej pory zarezerwowany tylko dla metforminy. Z pewnością każde odkrycia, które przyczynią się rozwoju wiedzy i nauki na temat nowotworów są potrzebne. Być może już dysponujemy lekami, które mogą wpływać na zablokowanie wzrostu nowotworów. To obiecująca informacja, bowiem właśnie metformina jest stosowana w leczeniu cukrzycy od 1957 roku, będąc lekiem pierwszego rzutu w leczeniu cukrzycy typu drugiego. Metformina jest przedstawicielem grupy biguanidów. W tej sytuacji uzasadnionym wydaje się być, wprowadzenie szerszego badania wpływu leków na rozwój nowotworów. Kolejnym jej udokumentowanym działaniem jest obniżenie stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Lek ten nie jest pozbawiony wad – najpoważniejszym powikłaniem jego stosowania jest kwasica mleczanowa (nie występuje często, a jeśli już to z powodu przedawkowania lub osób odwodnionych). Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

Nowe leki wydłużają życie diabetyków. Nowe leki przeciwcukrzycowe zmniejszają ryzyko zawałów serca i udarów mózgu oraz wydłużają życie chorych na cukrzycę – powiedział w czwartek podczas zorganizowanej w Warszawie debaty na temat nowoczesnego leczenia tej choroby prof. Leszek Czupryniak. Kierownik kliniki chorób wewnętrznych ^{Jestem wielką, pączkową kulką. Obiecałam sobie, że w Tłusty Czwartek nie zjem ani jednego eklerka, ptysia, ani faworka, bo po powrocie do pracy się w fartuch nie zmieszczę, ale sami wiecie jak to jest. Obiecanki obiecankami, ale kiedy ten śliczny, lukrowany i słodki do obrzydliwości pączek spojrzy na Ciebie i powie „zjedz mnie” to wiesz, że bitwa została przegrana. Chciałam dobrze, a wyszło jak zwykle. Z drugiej strony, mogę sobie pozwolić na takie wysokokaloryczne góry cukru, bo co najwyżej mąż się do mnie nie przyzna i lodówkę na kłódkę zamknie. Zdecydowanie gorzej mają wszyscy diabetycy, u których już jeden pączek powoduje skok poziomu glukozy po sam sufit, a co dopiero dwa, pięć czy osiem. Nie chciałam jednak pisać dzisiaj o diecie cukrzycowej i o zakazie jedzenia słodkości, ale o lekach, których cukrzycy powinni unikać, jeżeli nie mają ochoty na zaostrzenie swoich dolegliwości. Może będą to rady dla Ciebie, może dla Twojej mamy czy męża. Mam jednak nadzieję, że po tym tekście będziesz wiedzieć, na jakie preparaty bez recepty zwracać największą uwagę. 1. Syropy i płyny zawierające cukier Całe szczęście z preparatami tego typu nie ma zbyt wielkiego problemu, bo każdy cukrzyk jeżeli będzie miał do wyboru preparat słodzony cukrem i preparat bez jego dodatku zazwyczaj wybierze ten drugi. Napis „bez cukru” bardzo dobitnie przypomina nam o tym, że to właśnie ten preparat powinniśmy wybrać. Wśród preparatów aptecznych znajdziemy i pastylki do ssania bez cukru, i saszetki zwalczające objawy przeziębienia, i syropy na kaszel. Nawet niektóre syropy przeciwgorączkowe dla dzieci nie zawierają cukru. Jeżeli boli Was gardło to przejrzyjcie dokładnie półkę z tabletkami do ssania – większość producentów ma w swoim portfolio zarówno produkty z cukrem, jak i bez cukru. Mamy Fervex D, który podobno jest troszkę gorszy w smaku niż jego oryginał, ale jak to ktoś powiedział – „lek ma leczyć, a nie smakować”:) Z kaszlem też można walczyć – znajdzie się i Flegamina bez cukru, i Herbapect. Dla każdego coś miłego. Na tonikach wzmacniających zazwyczaj nie znajdziecie wielkiego napisu „bez cukru”, więc tutaj trzeba już dokładniej się wczytać. Niestety, producenci tych preparatów nie zadbali za bardzo o cukrzyków, bo z tych najpopularniejszych specyfików tylko dwa (Doppelherz Vital Tonik oraz Vicard) nie zawierają cukru, ani innych dodatków podnoszących poziom glukozy w naszej krwi. Niestety. Jednak powiedzmy sobie szczerze – nie wszystkie preparaty występują w wersji cukrowej i bezcukrowej. Lepiej byłoby nawet powiedzieć, że jest to zdecydowana większość leków i suplementów. Co wówczas zrobić? Pokusić się o formy stabletkowane. Jeżeli mamy do wyboru syrop i kapsułkę, wybierzmy tę drugą. Jeżeli nawet znajdzie się tam jakiś cukier to na pewno nie w takiej ilości jak w syropie na kaszel. Źródło: kimberlykv / Foter / CC BY 2. uroFuraginum Syropy na kaszel to jednak pikuś – zdecydowanie większy problem jest z uroFuraginą, której z cukrzycą praktycznie nikt nie kojarzy. Przypomnę, że jest to preparat stosowany w leczeniu bakteryjnego zakażenia dróg moczowych, czyli popularnego „przeziębionego’ pęcherza. uroFuragina, czyli bezreceptowy odpowiednik popularnej Furaginy, pojawiała się na łamach tego bloga już niejednokrotnie – przedstawiałam Wam już najważniejsze informacje odnośnie jej stosowania, ostrzegałam Was również przed łączeniem jej z alkoholem. Do tej pory nie było jednak większej okazji, aby napisać o tym, żeby ostrożnie podchodziły do niej wszystkie osoby chorujące na cukrzycę. Wiecie, to już nawet nie chodzi o to, że w tabletkach uroFuraginy znajdziecie cukier, bo nie wiem jak bardzo niekontrolowana i rozchwiana musiałaby być to cukrzyca, aby zrobiło to komuś różnicę. Rozchodzi się tutaj o samą właściwość furaginy. Okazało się, że pochodne nitrofuranu (do których zaliczana jest również furagina) mają mało przyjemne i zdecydowanie niekorzystne działanie niepożądane: powodują uszkodzenie nerwów obwodowych, co w łagodnych stadiach objawia się mrowieniem i drętwieniem kończyń, a w najpoważniejszych może być przyczyną zagrożenia życia. Spokojnie jednak, miażdżącej większości osób nie zrobi to większej różnicy, bo przecież nikt nie stosuje furaginy latami i nie łyka jej całymi garściami. Różnicę mogą poczuć jednak osoby chore na cukrzycę. Dlaczego? Bo cukrzyca robi u nich to samo, co furagina. Pochodne nitrofuranu (do których zaliczana jest również furagina) mają ważne działanie niepożądane: powodują uszkodzenie nerwów obwodowych. Cukrzyca to nie tylko skaczący cukier i mroczki przed oczami, kiedy nie znajdziemy cukierka w torebce. To również cały zespół objawów i schorzeń, które są spowodowane właśnie przez ten nieszczęsny cukier. Jedną z nich jest tzw. neuropatia cukrzycowa, czyli uszkodzenie nerwów czuciowych wywoływane przez hiperglikemię, czyli zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Najpopularniejszym i jednocześnie jednym z najniebezpieczniejszych jej powikłań jest tzw. stopa cukrzycowa. Schorzenie to jest naprawdę poważne i nie powinno być bagatelizowane, a na pewno nie powinno być pogłębiane przez zastosowanie dodatkowych leków, które tylko uszkodzenie nerwów mogą dodatkowo powiększyć. Wniosek jest następujący – jeżeli masz cukrzycę to uważaj na ten preparat, nawet jeżeli nie została u Ciebie zdiagnozowana neuropatia cukrzycowa, bo możesz nawet o niej nie wiedzieć. Jeżeli jednak zaryzykujesz stosowanie tego preparatu to uważaj na wszelkie mrowienia, drętwienia, uczucie przepływania prądów przez ciało. To znak, że coś jest nie tak, a z furaginą trzeba się pożegnać. Nie muszę chyba tego powtarzać osobom ze zdiagnozowaną neuropatią, prawda? Jeżeli obawiacie się tego typu działań niepożądanych ze strony furaginy to zaopatrzcie się w kompleks witamin z grupy B – nie dość, że w ich towarzystwie furagina lepiej się wchłania (a dzięki temu lepiej działa) to dodatkowo działają one ochronnie na nerwy obwodowe. Nie jest to może działanie spektakularne (w końcu czego oczekiwać po dawkach, które są dopuszczone do ogólnej sprzedaży), ale lepszy rydz niż nic. Źródło: Nathan O’Nions / Foter / CC BY 3. Kwas acetylosalicylowy Kwas acetylosalicylowy, czyli popularna aspiryna, to nie tylko zwalczanie gorączki, bólu głowy czy rozrzedzanie krwi, ale również interakcje z lekami – przeciwbólowymi, przeciwzakrzepowymi i… przeciwcukrzycowymi. W farmakologii istnieje takie pojęcie jak „wiązanie leków z białkami” – ogólnie rozchodzi się o to, że leki „łączą się” przejściowo z białkami, które występują w naszej krwi (głównie albuminy). Niektóre nie wiążą się z nimi praktycznie w ogóle, a inne niemalże w całości. Problem polega jednak na tym, że jedynie ta część leku, która jest z białkami niezwiązana ma w ogóle szanse zadziałać – wszystkie cząsteczki, które z białkami są związane są nieczynne i pozostaną takie, póki nie zostaną z objęcia białek uwolnione. Ilość leku, która związana jest z białkami jest wartością względnie stałą – dzięki temu możliwe jest najpierw odpowiednie dobranie dawki preparatu, a później ułożenie schematu dawkowania. Zakładamy jednak, że wartość ta nie będzie się jakoś drastycznie zmieniać. I faktycznie, póki wszystko jest ładnie i cacy to nikt nie ma do nikogo pretensji, bo lek jak miał działać tak działa. Gorzej jednak, jeżeli stopień wiązania z białkami się zmienia – wówczas pojawiają się problemy. W zestawieniu lek przeciwcukrzycowy vs. aspiryna bardzo często wygrywa aspiryna. Jednym z leków, który jest w stanie zmieniać stopień wiązania z białkami innych preparatów jest właśnie kwas acetylosalicylowy. On również bardzo lubi białka naszej krwi i bardzo chętnie połączyłby się z nimi, gdyby tylko miał taką możliwość. Ale przecież nasze białka są zajęte przez lek przeciwcukrzycowy! Co wówczas się dzieje? Walkę wygrywa ten lek, na którego łaskawszym okiem spojrzy owe białko (fachowo nazywa się to powinowactwem do białek osocza). I tutaj właśnie zaczyna się nasz problem – w zestawieniu lek przeciwcukrzycowy vs. aspiryna bardzo często wygrywa aspiryna. Leki przeciwcukrzycowe są wypychane z wysepki zwanej białkiem i zaczynają sobie krążyć swobodnie po naszym krwioobiegu. A skoro pływają sobie swobodnie to i działać swobodnie mogą. A jak działają swobodnie mogą to i cukier poleci coraz niżej i niżej… Nasilenie działania leków przeciwcukrzycowych i związany z tym spadek poziomu cukru we krwi to poważny problem, bo może prowadzić do wystąpienia mroczków, osłabienia, a nawet utraty przytomności z niedocukrzenia. Z tego też względu zabrania się jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego z niektórymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. na bazie glimepirydu - Avaron, Amaryl, Glipid czy gliklazydu - Diabrezide, Diaprel). Są to leki, które z białkami osocza wiążą się w 95-99% i nawet niewielkie zmiany w tej wartości mogą powodować znaczne różnice w sile ich działania. Wniosek z tej części tekstu: na przeziębienie i ból głowy stosujemy paracetamol, a nie aspirynę! Zaleca się zdecydowaną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwcukrzycowych i preparatów na bazie kwasu acetylosalicylowego (Aspirin, Polopiryna, Ascalcin) albo przynajmniej konsultację z lekarzem. Ktoś mógłby powiedzieć, że przecież wielu cukrzyków stosuje tzw. aspirynę kardiologiczną (Acard, Polocard) celem profilaktyki ewentualnych powikłań typu zawał serca czy udar. Fakt, przeczyć nie będę. Ale zwróćcie uwagę na dwie rzeczy: po pierwsze, zazwyczaj zleca to lekarz, który ewentualnie dostosuje dawkę naszych wszystkich innych leków, a po drugie – 75-150mg w preparatach kardiologicznych to nie 500mg w jednej tabletce Aspirin. Źródło: takacsi75 / / CC BY 4. Laktuloza O laktulozie wspominałam już podczas omawiania poszczególnych preparatów przeczyszczających - w rankingu bezpieczeństwa leków na zaparcia znalazła się ona całkiem wysoko, bo na 5. miejscu. Pozycja ta była całkowicie zasłużona, bo laktuloza może być stosowana i przez dzieci, i przez osoby starsze, a nawet kobiety w ciąży czy karmiące piersią – warto dodać, że może być to stosowanie długotrwałe, bo całe szczęście nie ma ona takiego potencjału uzależniającego, jak chociażby bisakodyl (Dulcobis, Bisacodyl) czy senes (Xenna, Senefol). Laktuloza jest dwucukrem (czyli związkiem chemicznym zbudowanym z dwóch cukrów – w tym wypadku galaktozy i fruktozy), który zasadniczo nie jest wchłaniany w przewodzie pokarmowym (wchłanianie następuje jedynie na poziomie 0, W jelicie grubym jest ona rozkładana przez bytujące tam bakterie, dzięki czemu powstają związki, które powodują ściąganie wody do jelita. Masy kałowe ulegają rozluźnieniu, dzięki czemu same wypróżnienie staje się o wiele mniejszym problemem. Gdzie tu jest problem? Skoro laktuloza nie wchłania się z przewodu pokarmowego (a właściwie robi to w naprawdę niewielkim procencie) to nie powinna stanowić problemu dla typowego cukrzyka. I faktycznie tak jest – wiele osób stosuje te syropy i nie ma absolutnie żadnych problemów z utrzymaniem prawidłowego poziomu cukru. Wszystko jest jednak kwestią indywidualną - osobiście, w swojej pracy, spotkałam się już z kilkoma przypadkami, gdy diabetolog zalecił zmianę środka przeczyszczającego właśnie ze względu na „skaczący cukier”. Także zakazu nie ma, ale miejcie na uwadze, że wahania cukru mogą się zdarzać, dobrze? Tak samo jak przy innych preparatach – ostrożności nigdy za wiele. A kiedy pójdziecie do lekarza powiedzieć mu, że Wasze leki przeciwcukrzycowe są źle dobrane to najpierw wyspowiadajcie się ze wszystkich leków i suplementów, jakie stosujecie, bo może się okazać, że Waszym problemem nie są źle dobrane leki, ale zwykły syrop na kaszel. Kto by pomyślał? Zdjęcie główne: Nicola since 1972 / Foter / CC BY aspirynacukrzycafuraginakwas acetylosalicylowylaktulozaleki bez receptypęcherz moczowypolopirynaprzeziębiony pęcherzurofuraginaurofuraginumzapalenie pęcherza moczowego}

Posted By: Krzysztof Baran 20 listopada 2018Wiele osób chorych na cukrzycę nie zdaje sobie sprawy, iż dolegliwości ze strony układu pokarmowego tj. wzdęcia mogą wynikać z zażywanych leków przeciwcukrzycowych. Preparaty zawierające akarbozę np. Glucobay, Adeksa w działaniach niepożądanych na pierwszym miejscu mają wymienione właśnie te celu uniknięcia nieprzyjemnego uczucia przepełnienia warto podczas zakupów w aptece zapytać o preparat na wzdęcia. Koszt 25 kapsułek z reguły nie przekracza 5 zł .

Leki trafiły już na listę antywywozową, a NFZ kontroluje, jak są przepisywane. Dostępność refundowanych i stosowanych u pacjentów z cukrzycą leków Ozempic i Trulicity spadła, bo

Leczenie cukrzycy polega na obniżaniu zbyt wysokiego poziomu cukru we krwi. W tym celu wykorzystuje się metody niefarmakologiczne (odpowiednią dietę, zwiększoną aktywność fizyczną, zioła) jak i różnego rodzaju leki ( metforminę, pochodne sulfonylomocznika, flozyny, insulinę). Czym różnią się poszczególne leki przeciwcukrzycowe? Które z nich powodują hipoglikemie, która ułatwiają odchudzanie, a które prowadzą do przyrostu masy ciała? W terapii cukrzycy wykorzystuje się leki z różnych grup terapeutycznych. Wszystkie mają za zadanie obniżenie glikemii, ale działają w różny sposób. Leki takie jak metformina zwiększają wrażliwość tkanek na działanie edogennej insuliny, pochodne sulfonylomocznika zwiększają wydzielanie insuliny przez trzustkę, a np. flozyny umożliwiają bezpieczne wydalanie nadmiaru cukru z organizmu wraz z moczem. O tym, jakie leki na jakim etapie leczenia są wprowadzane decyduje lekarz na podstawie badań (głównie na podstawie odsetka hemoglobiny glikowanej). Ogólny schemat leczenia cukrzycy typu 2 określają wytyczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Poszczególne preparaty powinny być wprowadzane w odpowiedniej kolejności i odpowiednio ze sobą łączone – bardzo często pacjent z cukrzycą musi przyjmować leki z 2-3 grup terapeutycznych. Kiedy leki doustne przestają być skuteczne w kontrolowaniu glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2, wówczas do leczenia wprowadza się insulinę. Leki przeciwcukrzycowe: Metformina – umożliwia lepsze wykorzystanie insuliny, widzialanej przez trzustkę, poprzez zwiększenie wrażliwości tkanek na ten hormon. Preparaty: Avamina, Etform, Formetic, Glucophage, Metfogamma, Metformax, Metformin, Metifor, Siofor, Symformin Pochodne sulfonylomocznika – stymulują komórki beta trzustki do zwiększonego wydzielania insuliny. Preparaty (obecnie stosowane są leki tzw. trzeciej generacji): Amaryl. Avaron, Diaryl, Glibetic, Glidiamid, GlimeHexal, Glitoprel, Glimepiride, Glimorion, Pemidal, Symglic Inhibitory alfa-glukozydazy – spowalniają wchłanianie się węglowodanów z jelita cienkiego, poprzez zahamowanie trawienia węglowodanów złożonych. Preparaty: Adeksa, Glucobay Agoniści receptora GLP-1 – zwiększają insulinowrażliwość oraz wydzielanie własnej insuliny oraz hamuja opróżnianie żołądka, co zmniejsza ilość wchłoniętych węglowodanów. Leki z tej grupy to: Budureon, Byetta, Luxumia, Ozempic, Saxenda, Trulicity, Victoza Inhibitory DPP-4 – zwiększają wydzielanie insuliny z trzustki, zmniejszają ilość wchłanianych węglowodanów oraz zmniejszają ilość glukozy wydzielanej przez wątrobę. Preparaty: Galvus, Januvia, Ristaben, Trajenta, Vipidia Agoniści PPAR-y – zwiększają wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę. Preparaty: Pioglitazone Inhibitory SGLT-2 – nie uszkadzając nerek usuwają nadmiar cukru z krwi do moczu Preparaty: Forxiga, Invocana, Jardiance, Steglatro Insulina – jest wprowadzana do leczenia cukrzycy typu 2 wówczas, gdy pomimo stoswania maksymalnych dawek leków doustnych, poziom cukru we krwi i tak jest za wysoki. Insulinoterapią w cukrzycy typu 2 zwykle rozpoczyna się od dodania do dotychczas stosowanych leków insuliny bazowej (analog długodziałający lub insulina NPH o przedłuzonym czasie działania). Kiedy i to nie pozwala na skuteczne obniżenie glukozy, wówczas wprpwadza się insulinę także do posiłków. Grupa leków Sposób działania Działania niepożądane i przeciwwskazania Metformina Lek pierwszego wyboru w terapii cukrzycy typu 2; W monoterapii jest skuteczna u pacjentów z insulinoopornością, których trzustka wydziela spore ilości insuliny; Uwrażliwia tkanki na działanie własnej insuliny, zmniejsza syntezę glukozy w wątrobie i zwiększa jej wykorzystywanie przez mięśnie; Obniża poziom cukru we krwi, ale także stężenie triglicerydów; Zwiększa stężenia „dobrego” cholesterolu HDL Nie powoduje hipoglikemii; Nie powoduje przyrostu masy ciała, może sprzyjać redukcji kilogramów. Dość często występują dolegliwości ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i utrata apetytu; Rzadziej pojawiają się zaburzenia smaku i zmiany skórne; Najrzadszym, ale też najbardziej niebezpiecznym skutkiem ubocznym przyjmowania metforminy może być kwasica mleczanowa. Nie powinna być stosowana u osób nadużywających alkoholu, z niewydolnością serca i nerek. Pochodne sulfonylomocznika Stymulują komórki trzustki do wydzielania insuliny; Działają niezależnie od stężenia cukru we krwi – mogą powodować niedocukrzenia; Wykazują działanie przeciwzakrzepowe; Zaliczane do leków starszej generacji, obecnie tracą na znaczeniu, z powodu pojawiania się tzw. nowoczesnych leków przeciwcukrzycowych, mających mniej skutków ubocznych. Powodują hipoglikemie; Mogą powodować dolegliwości z przewodu pokarmowego (wymioty, nudności) oraz skórne reakcje alergiczne. Nie należy stosować u pacjentów z niewydolnością serca, wątroby i nerek. Inhibitory alfa-glukozydazy Spowalniają procesy trawienia węglowodanów złożonych, co zmniejsza szybkość przyswajania i ilość wchłoniętych węglowodanów; Działają wyłącznie w jelitach; Mają wpływ na glikemię po posiłkach węglowodanowych; Nie powodują hipoglikemii; Wykazują działanie przeciwmiażdżycowe, działają ochronnie na układ sercowo-naczyniowy. Do najczęściej występujących działań niepożądanych zalicza się: wzdęcia, biegunki, bóle żołądka, nudności, gazy. Nie należy stosować przy chorobach przewodu pokarmowego. Leki inkretynowe Naśladują inkretyny – hormony, które pobudzają wydzielania insuliny; Leki o umiarkowanym działaniu – obniżają glikemię o 20-30 mg/dl; Hamują opróżnianie żołądka, opóźniają pojawianie się głodu; Nie powodują hipoglikemii; Nie powodują przyrostu masy ciała, a wręcz przeciwnie – ułatwiają odchudzanie; Niektóre leki inkretynowe podaje się w formie iniekcji podskórnych (podobnie jak insulinę). Nudności, brak apetytu, wymioty. Agoniści PPAR-y Poprawiają insulionowrażliwość (szybszy transport glukozy do komórek); Mogą prowadzić do przyrostu masy ciała; Nie powodują hipoglikemii. Mogą powodować obrzęki. Zwiększają ryzyko złamań kości. Nie powinny być stosowane u pacjentów z niewydolnością serca i wątroby. Inhibitory SGLT-2 (flozyny) Obniżają próg nerkowy, warunkujący przepuszczanie glukozy do moczu, który fizjologicznie „ustawiony” jest na ok. 180-200 mg/dl – pod wpływem flozyn cukier z krwi do moczu przenika już przy wartości ok. 140 mg/dl – w efekcie poziom cukru we krwi jest niższy; Ułatwiają redukcję masy ciała – dziennie wraz ze słodkim moczem pacjent traci ok. 400 kcal; Nie powodują niedocukrzeń – nie działają, kiedy glikemia jest niższa niż 140 mg/dl; Powinny być stosowane u osób z niewyrównaną cukrzycą – przy dobrym wyrównaniu nie dają efektów; Nie powinny być stosowane u osób bardzo szczupłych. Infekcje i zakażenia grzybicze i bakteryjne dróg moczowych. Insulina Insulina to hormon, obniżający poziom cukru we krwi; Fizjologicznie największe stężenie insuliny występuje po posiłkach zawierających węglowodany; Jest jedynym lekiem stosowanym w terapii cukrzycy typu 1; U pacjentów z cukrzycą typu 2 insulina bywa łączona z lekami doustnymi. Lek o silnym działaniu hipoglikemizującym. Insulinoterapię w cukrzycy typu 2 zwykle rozpoczyna się od wprowadzenia insuliny analogowej długodziałającej. Analogi to insuliny bez wyraźnego szczytu działania, przez co ryzyko niedocukrzenia jest mniejsze. Duże ryzyko hipoglikemii. Sprzyja przyrostowi masy ciała. Kiedy przyjmować leki na cukrzycę? Osoby chorujące na cukrzycę typu 2 często zastanawiają się, czy oby na pewno muszą przyjmować leki na obniżenie cukru. Niechęć do farmakoterapii może wynikać z faktu, że umiarkowanie podwyższona glikemia nie daje żadnych nieprzyjemnych objawów, więc pacjent nie ma poczucia, że jest chory. Ponadto część diabetyków po rozpoznaniu cukrzycy faktycznie nie stosuje żadnych medykamentów, a jedynie ma za zadanie zmodyfikować swoją dietę. To sprawia, że wiele osób zadaje sobie pytanie, czy na pewno trzeba przyjmować leki przeciwcukrzycowe. W tym miejscu trzeba przypomnieć, że cukrzyca typu 2 jest chorobą o postępującym charakterze. Oznacza to, że z czasem staje się ona coraz bardziej zaawansowana. O ile na początkowym etapie leczenia do wyrównania glikemii może wystarczać dieta, to po jakimś czasie konieczne jest wprowadzenie np. metforminy. Lek ten też nigdy nie jest docelowy, kiedy przestaje być skuteczny, lekarz wprowadza do terapii preparaty o innych mechanizmach działania. W ten sposób, oddziałując na glikemię z różnych stron, można ją skuteczniej utrzymywać w granicach normy, a tym samym odsuwać w czasie konieczność przyjmowania insuliny. Insulina jest lekiem stosowanym nie tylko w cukrzycy typu 1, ale także w cukrzycy typu 2, choć najczęściej dopiero po wielu latach leczenia lekami doustnymi. Bardzo ważne jest, by przyjmować leki wedle wskazówek lekarza, który dostosował ich rodzaj i dawkę do etapu rozwoju cukrzycy. Skąd wiadomo, że dany sposób leczenia jest skuteczny? Wskaźnikiem powinna być tutaj hemoglobina glikowana. Jeśli jest ona w granicach normy (zwykle poniżej 8%) oznacza to, że leczenie jest prowadzone poprawnie. Kiedy hemoglobina przekracza normę (mimo przestrzegania diety i przyjmowania zaleconych leków) wówczas należy rozważyć zintensyfikowanie terapii. Pamiętaj: Cukrzyca typu 2 ma postępujący charakter – w zależności od etapu jej rozwoju lekarz dopiera odpowiednie leki. Często w leczeniu cukrzycy typu 2 konieczne jest przyjmowanie jednocześnie kilku leków o różnym mechanizmie obniżania poziomu cukru we krwi. O tym, czy leczenie jest skuteczne świadczy hemoglobina glikowana. Jeśli jej odsetek jest za wysoki oznacza to, że należy zmienić (zintensyfikować) leczenie. Na ostatnim etapie leczenia cukrzycy typu 2 stosuje się insulinoterapię. Insulina jest potrzebna wówczas, gdy pacjent nie wydziela już własnej insuliny, albo wydziela jej bardzo mało, co jest konsekwencją insulinooporności i wcześniejszej długotrwałej nadprodukcji tego hormonu. ^{Não utilize este medicamento após o prazo de validade impresso na embalagem. O prazo de validade corresponde ao último dia do mês indicado. Não deite fora quaisquer medicamentos na canalização ou no lixo doméstico. Pergunte ao seu farmacêutico como deitar fora os medicamentos que já não utiliza. Estas medidas ajudarão a proteger o} < powrót do listy artykułów Cukrzyca (diabetes mellitus) to przewlekłe schorzenie metaboliczne, którego przyczyną jest upośledzenie wydzielania insuliny. Zbyt mała ilość tego hormonu przyczynia się do występowania zaburzeń w wykorzystywaniu glukozy przez komórki organizmu, a to z kolei prowadzi do zwiększenia stężenia glukozy we krwi i wydalania jej wraz z moczem. Geneza występowania cukrzycy nie została do tej pory jednoznacznie wyjaśniona, pewnym jest natomiast, że liczba chorych w Polsce sięga dwóch milionów, a kolejny milion stanowią prawdopodobnie osoby, które nie wiedzą o tym, że chorują. Z tego względu tak ważnym jest, by uświadamiać i edukować społeczeństwo, mówić o objawach i prawidłowym leczeniu, umożliwiającym utrzymanie pełnej sprawności i satysfakcji z życia. Istotną rolę w rozwoju choroby pełnią czynniki genetyczne oraz środowiskowe. Ryzyko zachorowania na cukrzycę znacznie wzrasta wraz z wiekiem - dotyczy to przede wszystkim cukrzycy typu II, charakterystycznej dla osób starszych. Rozwojowi cukrzycy typu II sprzyjają nieprawidłowe nawyki żywieniowe, ograniczona aktywność fizyczna, nadwaga i otyłość, palenie papierosów oraz nadużywanie alkoholu, a także nowotwory i stany zapalne trzustki, marskość wątroby czy działanie związków chemicznych, które powodują, że czynność komórek wytwarzających insulinę zostaje zaburzona. Do czynników ryzyka wystąpienia cukrzycy typu I należą częste infekcje w dzieciństwie, choroba u krewnego pierwszego stopnia, obecność stanu przedrzucukrzycowego w czasie ciąży oraz występowanie innych chorób o podłożu autoimmunologicznym. Rodzaje cukrzycy Cukrzyca typu I - inaczej cukrzyca insulinozależna, dawniej młodzieńcza (IDDM - insulin dependent diabetes mellitus), należy do chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy organizmu niszczy własne komórki i tkanki. W tym przypadku niszczone są komórki beta wysp Langerhansa trzustki, odpowiedzialne za produkcję i wydzielanie insuliny. Brak insuliny powoduje szybki wzrost poziomu glukozy we krwi i rozwój hiperglikemii. Cukrzyca typu I rozwija się najczęściej u ludzi młodych i dzieci, szacunkowo choruje na nią 5-10% wszystkich diabetyków. Podstawowym sposobem leczenia jest substytucja insuliny i racjonalizacja trybu życia, obejmująca właściwą dietę i umiarkowany wysiłek fizyczny. Cukrzyca typu II - inaczej cukrzyca nieinsulinozależna (NIDDM - non insulin dependent diabetes mellitus), jest chorobą typowo metaboliczną i stanowi około 90-95% przypadków cukrzycy. Organizm zachowuje zdolność wytwarzania insuliny, jednak jej wydzielanie jest upośledzone i/lub komórki docelowe stają się oporne na jej działanie. Ten rodzaj cukrzycy występuje przede wszystkim u osób powyżej 30. roku życia i może powodować stan przewlekłej hiperglikemii, co zazwyczaj pociąga za sobą senność, stany depresyjne, otyłość i nadciśnienie tętnicze (tzw. metaboliczny zespół X). Jej występowanie sprzyja również nawracającym, trudno gojącym się stanom zakaźnym. Leczenie początkowo opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety i wprowadzeniu dostosowanego do możliwości wysiłku fizycznego, a także podawaniu doustnych leków hipoglikemizujących. Objawy cukrzycy Na wstępie warto podkreślić, że charakterystyczne objawy cukrzycy typu I pojawiają się gwałtownie i rozwijają w przeciągu kilku tygodni. Są bardzo nasilone, a nieleczone szybko doprowadzają do wyczerpania możliwości kompensacyjnych ustroju i zgonu chorego. Cukrzyca typu II charakteryzuje się z reguły stopniowym rozwojem i skrytym przebiegiem, objawy są mało specyficzne i mogą rozwijać się latami. Jednym z głównych objawów cukrzycy jest oczywiście wysokie stężenie glukozy we krwi. Jako niewykorzystana, gromadzi się w nadmiarze również w innych płynach ustrojowych oraz w przestrzeni międzykomórkowej. Efektem znacznego zwiększenia stężenia glukozy jest (niespotykane w warunkach fizjologicznych) jej przenikanie do moczu, czyli cukromocz/glikozuria. Zaburzenia przemiany glukozy powodują upośledzenie przemian lipidowych. W przypadku braku możliwości wykorzystania glukozy jako źródła energii dochodzi do nadmiernego rozkładu tłuszczów i zwiększenia stężenia produktów ich przemiany w postaci szkodliwych związków chemicznych, zwanych ciałami ketonowymi. Wspomniany nadmiar ciał ketonowych powoduje zakwaszenie organizmu (tzw. kwasicę cukrzycową) oraz wpływa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy. Konsekwencją tych biochemicznych przemian jest duże pragnienie oraz znaczne zwiększenie dobowej objętości wydalanego moczu. Dalszymi objawami, które sugerują cukrzycę jest postępująca utrata masy ciała i odwodnienie, osłabienie, obniżona odporność organizmu, upośledzenie wzroku, świąd w ujściu cewki moczowej (niekiedy także żołędzi u mężczyzn, a warg sromowych u kobiet). Z powodu zaawansowanych zmian naczyniowych i neurologicznych, u pacjentów z cukrzycą, szczególnie w wieku starszym, możemy zaobserwować zaburzenia ukrwienia (uczucie oziębienia stóp), bóle kurczowe łydek oraz zaburzenia czucia powierzchniowego kończyn dolnych, tzw. dwufazowe oddawanie moczu oraz osłabienie erekcji i potencji u mężczyzn. Wynikiem postępujących zmian naczyniowych w kłębuszkach nerkowych jest rozwijająca się z biegiem lat niewydolność przesączania nerek. Jako wyraz pogłębiających się zaburzeń biochemicznych występują: nudności, wymioty, napady głodu, apatia, zmiany skórne, pogłębiająca się senność, aż do stanu śpiączkowego włącznie. Leczenie cukrzycy Leczenie cukrzycy jako choroby przewlekłej jest czasochłonne i wciąż polega przede wszystkim na zwalczaniu objawów oraz zapobieganiu wystąpienia powikłań. Do osiągnięcia zadowalających rezultatów niezbędna jest ścisła i świadoma współpraca pacjenta z lekarzem. W leczeniu cukrzycy dysponuje się: insuliną, która ma uzupełniać niedobory w organizmie drogą wstrzyknięć oraz lekami doustnymi, które pobudzają wewnątrzustrojowe komórki beta wysp trzustkowych do wytwarzania własnej endogennej insuliny. W cukrzycy typu I podstawą leczenia jest insulina - stosuje się ludzką o pośrednim czasie działania oraz analogi długo działające. W utrzymaniu właściwej glikemii podstawą jest samokontrola pacjenta - wielokrotne mierzenie poziomu cukru we krwi, regularne przyjmowanie insuliny, odpowiednia dawka ruchu i zdrowa, zrównoważona dieta. Celem długotrwałego leczenia cukrzycy jest uzyskanie fizjologicznego poziomu glukozy we krwi (tzw. normoglikemii), a także zapewnienie choremu dobrego samopoczucia i stworzenie mu możliwości realizowania się zarówno w życiu społecznym, jak i zawodowym. Dostępne w aptekach doustne leki przeciwcukrzycowe stosowane przy cukrzycy typu II obejmują pochodne sulfonylomocznika i biguanidu. Pochodne sulfonylomocznika Badania nad tą grupą leków trwają od ponad 70 lat i zostały zapoczątkowane zrozumieniem fizjologicznej regulacji stężenia glukozy we krwi. Wzrost glukozy oddziałuje bowiem na kanały potasowe, zależne od uniwersalnych wymienników energii ATP, prowokując szybkie uwalnianie insuliny z komórek beta trzustki. Poszukiwania substancji, które wzmagałyby wydzielanie insuliny niezależnie od stężenia glukozy we krwi poprzez aktywowanie kanałów potasowych, doprowadziły do syntezy pochodnych sulfonylomocznika. Szeroki zakres badań nad tą grupą leków zaowocował pojawieniem się trzech generacji substancji leczniczych, różniących się skutecznością, bezpieczeństwem i czasem działania. Obecnie I generacja pochodnych sylfonylomocznika (karbutamid, tolbutamid, chlorpropamid, tolazamid, acetoheksamid) ze względu na wywoływanie znacznych działań niepożądanych ma jedynie znaczenie historyczne, natomiast II i III generacja do dnia dzisiejszego mają zastosowanie w lecznictwie. W aptekach w Polsce dostępne są więc: gliklazyd, glikwidon i glipizyd z drugiej oraz glimepiryd z trzeciej generacji. Leki na cukrzycę z tej grupy zalecane są pacjentom z cukrzycą typu II z zachowaną czynnością wydzielniczą komórek beta trzustki, u których nie można stosować metforminy lub stosowanie samej metforminy nie przynosi zadowalających efektów. Skuteczne leczenie pochodnymi sulfonylomocznika obniża stężenie glukozy we krwi średnio o 20–40 mg/dl. Działanie pochodnych sulfonylomocznika jest niezależne od stężenia glukozy, co sprawia, że leki te wzmagają wydzielanie insuliny z komórek beta trzustki, nawet w przypadku, gdy poziom glukozy we krwi jest na fizjologicznym poziomie. Niestety, taki charakter działania zwiększa ryzyko wystąpienia przypadków hipoglikemii (zbyt niskiego stężenia glukozy we krwi). Leki te ponadto zmniejszają wydzielanie glukagonu z komórek alfa trzustki oraz zwiększają wrażliwość tkanek na insulinę. Zmniejszają także proces formowania się zakrzepów. Pełny efekt działania tej grupy leków występuje po 2-3 tygodniach ich stosowania i dopiero po upływie tego czasu dokonywana jest właściwa ocena skuteczności leczenia. Poza zwiększonym ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, do działań niepożądanych, jakie mogą wywoływać leki tej grupy należą: - przyrost masy ciała, - zaburzenia w obrazie krwi, - uszkodzenie szpiku, - wymioty i biegunka, - zaburzenia czynności wątroby, - skórne reakcje alergiczne, - nadwrażliwość na światło. Niewskazane jest stosowanie pochodnych sulfonylomocznika u osób, u których stwierdzono: - cukrzycę wynikającą z bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzycę typu I), - ciężką niewydolność wątroby i nerek, - kwasicę ketonową, - śpiączkę cukrzycową, - nadwrażliwość na leki z tej grupy. Warto również zaznaczyć, że ze względu na przenikanie pochodnych sulfonylomocznika do mleka, nie powinny ich stosować matki karmiące. Obecnie najczęściej stosowanym w leczeniu cukrzycy typu II jest lek trzeciej generacji – glimepiryd, dostępny również na listach leków refundowanych w Polsce. Pochodne biguanidu Należąca do tej grupy metformina stanowi lek na cukrzycę pierwszego rzutu w przypadku cukrzycy nieinsulinozależnej. Pochodne biguanidu zmniejszają stężenie glukozy we krwi w wyniku hamowania jej wchłaniania z przewodu pokarmowego, zmniejszenia wytwarzania w wątrobie oraz nasilenia wychwytu i wykorzystania glukozy w tkankach obwodowych (zwłaszcza w mięśniach szkieletowych). Podstawowe działanie pochodnych biguanidu nie zależy od stanu czynnościowego komórek beta wysp trzustkowych - nie pobudzają ich do wydzielania insuliny, a wręcz powodują zmniejszenie ilości insuliny wydzielanej po posiłku. W rezultacie powodują obniżenie stężenia glukozy we krwi, zarówno na czczo jak i po posiłku, przy niezmienionym lub zmniejszonym poziomie insuliny. Mają korzystny wpływ na metabolizm lipidów, powodują bowiem zmniejszenie stężenia triglicerydów i cholesterolu całkowitego w surowicy krwi. Masa ciała chorych w czasie terapii pochodnymi biguanidu pozostaje niezmieniona lub może ulec stopniowemu obniżeniu. Zmniejszenie nadwagi obserwuje się zwłaszcza w początkowym okresie stosowania. Pełne działanie hipoglikemizujace pochodnych biguanidu ujawnia się po 6-7 dniach leczenia, dlatego dopiero po tym okresie należy dokonywać oceny skuteczności leku. Pochodne biguanidu są stosowane w monoterapii u chorych z niepowikłaną cukrzycą typu II, w przypadku braku właściwej kontroli glikemii po zastosowaniu odpowiedniej diety. Niewskazane jest stosowanie pochodnych sulfonylomocznika u osób, u których stwierdzono: - nadwrażliwość na pochodne biguanidu, - cukrzycę wynikającą z bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzycę typu I), - ostre i przewlekłe powikłania cukrzycy, - stany wymagające okresowego podawania insuliny (poważne urazy, oparzenia, zakażenia, okres okołooperacyjny), - zaburzenia czynności nerek, - niewydolność krążenia, - niewydolność oddechową, - zaburzenia czynności wątroby, - alkoholizm, - niedobór witaminy B12. Jeśli stosowanie metforminy oraz pochodnych sulfonylomocznika nie przynosi spodziewanych efektów, sięga się po: - akarbozę, - leki inkretynowe, - inhibitory SGLT2 - tzw. flozyny lub gliflozyny, - pochodne tiazolidynodionu - tzw. glitazony. Jeśli również one nie obniżają glikemii, wdraża się insulinę. Preparaty wspomagające Apteki internetowe dysponują obecnie bogatym asortymentem preparatów wspomagających walkę z cukrzycą. Chorzy znajdą tam specyfiki wspierające utrzymanie równowagi metabolizmu węglowodanów w organizmie oraz produkcję insuliny. Do naturalnych składników, wykorzystywanych w proponowanych suplementach zalicza się między innymi: - wyciąg z cynamonowca, wpływający na utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi, - chrom, mający korzystny wpływ na poziom lipidów, - cynk, wspierający ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym, - kwas foliowy, witaminy B6 i B12, wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu homocysteiny we krwi, - morwę białą, która przyczynia się do utrzymania równowagi metabolizmu węglowodanów w organizmie, - kozieradkę pospolitą, która pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi, - słonecznik bulwiasty, przyczyniający się do utrzymania prawidłowej wagi i korzystnie wpływający na system odpornościowy. Każda apteka online posiada szeroki zasób suplementów, witamin, herbat i wielosmakowej glukozy, dzięki czemu diabetycy mogą odnaleźć wśród nich specyfik idealny dla swojego organizmu. Artykuł ma charakter informacyjny. Pamiętaj, aby diagnozę i leczenie tego problemu zdrowotnego skonsultować z lekarzem. Źródła: < powrót do listy artykułów The present 2‐phase randomized double‐blind split face study was designed to compare the effect of a gel containing 3% 2‐dimethylaminoethanol (deanol, DMAE) with the same formulation without DMAE. Methods: In a first pilot study, sensorial assessments and measures of the skin distension under suction were performed in eight volunteers. In Badania brytyjskich naukowców dowodzą, że po przebyciu COVID-19 ozdrowieńcy są narażeni na zachorowanie na cukrzycę, a przez pierwsze siedem tygodni na choroby związane z układem krążenia. Zwolnij tempo życia w okresie rekonwalescencji – przestrzegają lekarze. Jak wynika z najnowszych badań, po przejściu Covid–19 ryzyko rozwoju cukrzycy w czasie pierwszych 4 tygodni wzrasta o 81 proc. i do 12 tygodnia po chorobie jest podniesione o 27 proc. Zagrożenie chorobami układu krążenia przez siedem tygodni po chorobie wzrasta natomiast aż sześciokrotnie. Dopiero po tym czasie organizm zaczyna wracać do normy. Dlaczego COVID–19 wywołuje tak liczne powikłania? Za uszkodzenia w organizmie odpowiadają stany zapalne i zakrzepy, które wywołuje infekcja. Po przeanalizowaniu danych prawie 430 tys. pacjentów i takiej samej liczby osób z grupy kontrolnej, naukowcy z King's College London potwierdzili ryzyko potencjalnych zachorowań na cukrzycę i choroby układu krążenia. Wskazali również, że zwiększone ryzyko zachorowania występuje przez określony czas. „Choć pacjenci są najbardziej zagrożeni w pierwszych 4 tygodniach, ryzyko cukrzycy utrzymuje się na wyższym poziomie przez co najmniej 12 tygodni. Wskazane mogą być długotrwałe interwencje kliniczne oraz związane ze zdrowiem publicznym, skupiające się na obniżeniu ryzyka cukrzycy u osób zdrowiejących po Covid–19” - uważa autorka badania, Emma Rezel-Potts. Zwolnij tempo życia! Naukowcy uważają, że trzeba dać organizmowi czas, żeby wrócił do prawidłowego funkcjonowania. Przez 3 miesiące po przebyciu choroby ozdrowieńcy powinni się oszczędzać. Zalecają rekonwalescentom, żeby zadbali o zdrowy styl życia, regularnie się odżywiali, dużo spali, zażywali ruchu na świeżym powietrzu. To informacje istotne również dla lekarzy pierwszego kontaktu, którzy opiekują się ozdrowieńcami. „Jasne jest, że przynajmniej przez pierwsze 3 miesiące potrzebna jest szczególna czujność” – podkreślają brytyjscy naukowcy. Na co się badać? Po przebyciu COVID-19 pacjenci powinni zostać zbadani przez lekarza rodzinnego. Podczas wizyty mierzy się temperaturę, ciśnienie, tętno. Jeśli z wywiadu chorobowego wynika, że z powodu infekcji mogły wystąpić powikłania, w zależności od stwierdzonych nieprawidłowości lekarz może zlecić morfologię z oceną odsetka białych krwinek, poziom elektrolitów, poziom cukru, troponinę, białko CRP, enzymy wątrobowe i parametry funkcji nerek, kinazę kreatynową, ferrytynę, TSH i hormon tarczycy, badanie ogólne moczu. Czytaj też:Nie ma co zwlekać z przyjęciem czwartej dawki szczepionki. Dla kogo jest dostępna? Źródło: Rynek Zdrowia, PAP

DOI: 10.1016/S0022-3476(58)80302-9 Corpus ID: 26515326; The use of deanol in the treatment of disorders of behavior in children. @article{Oettinger1958TheUO, title={The use of deanol in the treatment of disorders of behavior in children.}, author={Leon Oettinger}, journal={The Journal of pediatrics}, year={1958}, volume={53 6}, pages={ 671-5 } }

^{Od listopada 2019 na listę leków refundowanych trafiają flozyny. Część chorych na cukrzycę typu 2 będzie mogła te leki kupować ze zniżką. Flozyny to doustne leki, które powodują usuwanie nadmiaru glukozy wraz z moczem. Dzięki temu poziom cukru we krwi spada, ale nie to jest główną zaletą tych leków. Badania udowodniły, że flozyny chronią również przed najgroźniejszymi powikłaniami cukrzycy: sercowo-naczyniowymi i nerkowymi. Badania wykazały również, że stosowanie tych leków przez chorych na cukrzycę typu 2 wydłuża życie. Od listopada 2019 te leki będą w Polsce refundowane - dla części chorych z cukrzycą typu 2. - Leki będą refundowane dla pacjentów w trzeciej linii leczenia cukrzycy typu 2, czyli po nieskuteczności leczenia metforminą oraz pochodnymi sulfonylomocznika. Do tej pory pacjenci w takiej sytuacji przechodzili na insulinę; obecnie będą mogli otrzymać flozyny. Dzięki temu wydłużyliśmy okres leczenia przed zastosowaniem insuliny - mówi wiceminister Maciej Miłkowski, odpowiedzialny za refundację leków. - Bardzo cieszymy się z tej decyzji, pacjenci czekali na nią od wielu lat. Mamy też nadzieję, że w przyszłości refundacją flozyn będą obejmowane coraz szersze grupy pacjentów. Deklarujemy współpracę z Ministerstwem Zdrowia, jeśli chodzi o rozszerzanie grupy pacjentów, którzy mogliby być poddani tej terapii - dodaje Anna Śliwińska, prezes Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków. Od listopada chorzy na cukrzycę typu 2, którzy byli leczeni dwoma lekami doustnymi, przy pomocy których nie udało się opanować wysokich poziomów glikemii, będą mogli kupić jeden z trzech preparatów refundowanych flozyn z 30 proc. odpłatnością. Eksperci cieszą się z przełomu refundacyjnego, mają jednak nadzieję na rozszerzenie grupy chorych leczonych w nowoczesnymi lekami. Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA), Europejskiego Towarzystwa do Badań nad Cukrzycą (EASD) oraz Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego lekiem podawanym w cukrzycy typu 2 jako pierwszy powinna być metformina, gdy jednak stosowanie tego leku w optymalnej dawce nie wystarcza, a pacjent jest obarczony ryzykiem sercowo-naczyniowym, to według zaleceń powinien przyjmować jeden z dwóch grup leków: pierwszy to flozyny, drugi - agoniści receptora GLP-1. Flozyny mogą być stosowane na każdym etapie leczenia cukrzycy: zarówno przed rozpoczęciem podawania insuliny, jak i w trakcie jej stosowania (powodują wówczas że dawka przyjmowanej insuliny może być mniejsza). Mogą być również stosowane w cukrzycy typu 1. Ich dodatkową zaletą jest to, że chorzy je stosujący tracą na wadze - w odróżnieniu od chorych przyjmujących insulinę, którzy często przybywają na wadze. © ℗ Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost. Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.} Here, we review available data on one such agent — 2-dimethylaminoethanol (DMAE) or deanol — that has recently been evaluated in a placebo-controlled trial. DMAE is an analog of the B vitamin

Ponad 100 naturalne zioła lub leki naturalne i stosowane są do leczenia cukrzycy. Specyficzne zioła mogą osiągnąć te same działania konwencjonalnych leków, bez skutków ubocznych. Naturalne zioła mogą włączyć swoje ciało, aby wykonać następujące czynności: hamują wchłanianie złych węglowodanów, działać jako agenci hipoglikemii i zmniejszyć odporność na insulinę. Cukrzyca zioła klasyfikowane jako pomoc w różne bóle i inne objawy cukrzycy. Kategorie Herbal Akcji Naturalne zioła stosowane w leczeniu cukrzycy mogą być podzielone na działania ruchu. Hipoglikemii środki zioła, które zmniejszają insulinooporność Różne inhibitory wchłaniania węglowodanów Zioła, które Dolna stężenia glukozy we krwi Hiperglikemia lub podwyższone stężenie glukozy we krwi jest wspólny dla 1 i typu 2 cukrzyca typu. Zioła te są znane jako środki pujące glukozy we krwi. Gorzki melon Banaba Gymnema kozieradki Reduktory z insulinooporności Oporność na insulinę utrudnia prawidłowe obchodzenie się z glukozy przez organizm. W związku z tym, poziom glukozy nadal wysokie. Insulinooporność musi być zmniejszone lub wyeliminowane. Zioła te osiągnięcia tego działania. Żeń-szeń amerykański Banaba Cassia cynamon Panax ginseng Opuncja kaktus Soy Wanad Inhibitory absorpcji węglowodanów Umożliwiając organizmowi oprzeć wysokie indeks glikemiczny węglowodanów jest korzystne warunki. Następujące zioła realizuje tę czynność. Blond psyllium Kozieradka Glukomannan Guma guar Otręby owsiane Opuncja kaktus Soy Różne zioła Istnieje wiele ziół i naturalnych leków, które są znane, aby pomóc z objawów cukrzycy. Oto kilka z nich. Kwas alfa-liponowy, selen, stevia, Pieczarka łąkowa. Według publikacji Medicina (Kowno) 2002 badawczego przez Savickiene N, Dagilyte A Lukosius A, w borówka sekcji i neuropatii, borówka chroni oczy, poprawia koncentrację i pomaga z nerwami wzrokowymi. Rola diety i ćwiczeń Dr Vernon, prezes Amerykańskiego Stowarzyszenia Lekarzy bariatrycznej zatrudnia naturalne podejście do leczenia cukrzycy. Dr Vernon mówi, chodzić w jej pacjenci z objawami cukrzycy, ale "każdy obiektywny pomiar medycznej, wyjść wyleczyć." Zmiana diety przez usunięcie węglowodanów jest taktyka jej strategii. Departament kinezjologii i Zdrowia, University of Texas w Austin, USA, publikacji Sports Med, listopad 1997, badanie przeprowadzone przez Johna Ivy zauważa: "osoby, które utrzymują się fizycznie aktywny tryb życia są znacznie mniej narażone na zaburzenia tolerancji glukozy i nie-insulinę cukrzyca insulinozależna ". Naturalne zioła, dieta i ćwiczenia fizyczne mogą kontrolować i leczyć cukrzycę.

A Deanol bitartrate manufacturer is defined as any person or entity involved in the manufacture, preparation, processing, compounding or propagation of Deanol bitartrate, including repackagers and relabelers. The FDA regulates Deanol bitartrate manufacturers to ensure that their products comply with relevant laws and regulations and are safe

śr. 17 sierpnia 2016, 08:33Trwają badania nad nowym lekiem zwiększającym masę kostną. Lek ma zapewnić odpowiedni balans między procesem kościotworzenia a procesem resorpcji kości. Skutkiem stosowania cząsteczki o roboczej nazwie SR10171 ma być również poprawa kontroli cukrzycy. Jak to możliwe?Cukrzyca typu 2 jest chorobą ściśle związaną z ryzykiem złamania kości. Co gorsza, część leków przeciwcukrzycowych powoduje dalszy wzrost ryzyka złamania, co poważnie ogranicza ich stosowanie, szczególnie u kobiet po amerykańskich naukowców pracowała nad rozwojem cząsteczki powodującej wzrost wrażliwości komórek na insulinę. Z wielu kandydatów, wyłonili oni grupę związków wiążących się z receptorem PPARγ (peroxisome proliferator-activated receptor gamma). Jest to naturalny regulator ekspresji genów związanych z tkanką tłuszczową. Wpływa na różnicowanie się adipocytów i zwiększa insulinowrażliwość obecnie na rynku leki przeciwcukrzycowe z grupy glitazonów mają podobny mechanizm działania (wiążą się z PPARγ), ale prowadzą do zmniejszenia masy kostnej i zwiększenia złamań. Wynika to mechanizmu różnicowania się komórek w szpiku kostnym, w których z komórki macierzystej może powstać zarówno komórka kostna, jak i tłuszczowa. Glitazony promują ten drugi szlak kosztem tkanki nowa cząsteczka została tak zaprojektowana, aby promować proces kościotworzenia blokując jednocześnie tworzenie się tłuszczu w szpiku. Jednocześnie cząsteczka pełni te same funkcje przeciwcukrzycowe, jak wspomniane glitazony. Pozytywne rezultaty zwiększenia masy kostnej wykazano na modelu zwierzęcym zarówno osobników zdrowych, jak i z

1. NOMBRE DEL MEDICAMENTO. DENUBIL 250 mg/180 mg solución oral. 2. COMPOSICIÓN CUALITATIVA Y CUANTITATIVA. Cada ampolla de 5 ml de solución oral contiene: 0,625 ml de solución hidroalcohólica de pidolato de deanol al 40 % (p/v), equivalente a 250 mg de pidolato de deanol. 180 mg de hidrocloruro de heptaminol. ^{Doustny lek przeciwcukrzycowy. Lek zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący), pochodna sulfonylomocznika. Preparat zawiera substancję glimepiryd Lek dostępny na receptę Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji Amaryl 1 tabletki; 1 mg; 30 tabl. Sanofi-Aventis 5,93 zł 0,00 zł Cena po refundacji lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 75. rok życia 5,01 zł Cena po refundacji lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: cukrzyca Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2022 r. Co zawiera i jak działa Amaryl 1 - tabletki? Substancją czynną preparatu jest glimepiryd, doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Leki te stosuje się w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Glimepiryd zwiększa uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki w odpowiedzi na fizjologiczny bodziec jakim jest glukoza. Mechanizm działania polega na wiązaniu glimepirydu z białkiem błonowym komórek beta, co skutkuje zamknięciem kanału potasowego i depolaryzacją błony komórkowej. Depolaryzacja powoduje otwarcie kanałów wapniowych i napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Zwiększone stężenie wewnątrzkomórkowego wapnia staje się sygnałem do uwalniania insuliny. Glimepiryd działa także pozatrzustkowo, co prowadzi do zwiększenia obwodowego zużycia glukozy. Stymuluje wychwyt glukozy poprzez komórki tkanki mięśniowej i tłuszczowej (zwiększa liczbę błonowych transporterów glukozy), stymuluje lipogenezę i glikogenogenezę. Zmniejsza także wychwyt insuliny przez wątrobę. U chorych na cukrzycę skuteczna kontrola metaboliczna utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu pojedynczej dawki. Po podaniu doustnym glimepiryd jest całkowicie wchłaniany, maksymalne stężenie we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Metabolizowany w wątrobie. Wydalany zarówno z moczem jak i z kałem. Kiedy stosować Amaryl 1 - tabletki? Preparat jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy metody niefarmakologiczne (dieta, ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) nie są wystarczająco skuteczne. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z metforminą lub insuliną. Kiedy nie stosować preparatu Amaryl 1 - tabletki? Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu, na inne pochodne sulfonylomocznika lub na sulfonamidy. Nie można także stosować preparatu w przypadku: • cukrzycy typu 1 • śpiączki cukrzycowej • kwasicy ketonowej • ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby (w takim przypadku wymagane jest stosowanie insuliny). Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Amaryl 1 - tabletki? Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Preparat, podobnie jak inne leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, może powodować wystąpienie hipoglikemii, szczególnie jeżeli posiłki są przyjmowane nieregularnie lub pomijane. Objawy hipoglikemii mogą obejmować: ból głowy, napady głodu (tzw. wilczy głód), nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, zaburzenia koncentracji, osłabienie czujności, wydłużenie czasu reakcji, depresję, dezorientację, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, drżenia mięśniowe, niedowłady, zaburzenia czucia, zawroty głowy, bezradność, utratę samokontroli, majaczenie, drgawki, utratę przytomności, śpiączkę, płytki oddech, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, a także objawy związane z pobudzeniem współczulnego układu nerwowego, takie jak pocenie się, niepokój, wilgotna skóra, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca, dławica piersiowa i zaburzenia rytmu serca. Objawy ciężkiego napadu hipoglikemii mogą przypominać udar. Szybka poprawa następuje zwykle po podaniu węglowodanów (cukru). Sztuczne środki słodzące nie są skuteczne. Ustąpienie objawów hipoglikemii może być krótkotrwałe i może wystąpić nawrót hipoglikemii. W przypadku ciężkiej lub długotrwałej hipoglikemii (którą udaje się jedynie częściowo kontrolować za pomocą zwykle stosowanej ilości cukru) konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska, a w niektórych sytuacjach niezbędna jest hospitalizacja chorego i dożylne podawanie glukozy przez kilka dni. Wystąpieniu hipoglikemii może sprzyjać: • niechęć lub niezdolność do współdziałania z lekarzem, częsta u osób w podeszłym wieku • niedożywienie, nieregularne spożywanie posiłków, pomijanie posiłków, okresy postu • zmiana sposobu odżywiania • spożycie węglowodanów nie adekwatne do podejmowanego wysiłku fizycznego • spożywanie alkoholu, zwłaszcza w przypadku pomijania posiłków • zaburzenia czynności nerek • ciężkie zaburzenia czynności wątroby • przyjmowanie preparatu niezgodnie z zaleceniami, w tym przedawkowanie • niewyrównane zaburzenia wydzielania wewnętrznego gruczołów, np. zaburzenia czynności tarczycy, niedoczynność przysadki mózgowej, niewydolność kory nadnerczy • równoległe stosowanie innych leków. Jeżeli wiesz lub podejrzewasz, że należysz do którejkolwiek z powyższych grup, przed zastosowaniem preparatu poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Lekarz może zalecić Ci częste badania laboratoryjne, pozostawanie pod ścisłą kontrolą lub zmianę sposobu leczenia. W okresie leczenia lekarz zaleci regularną kontrolę: • stężenia glukozy we krwi i w moczu, dodatkowo może zalecić także kontrolę stężenia hemoglobiny glikowanej • czynności wątroby • obrazu krwi, szczególnie liczby krwinek białych i płytek krwi (leukocytów i trombocytów). W okresie zwiększonego stresu (np. wypadek, zabiegi chirurgiczne z ostrych wskazań, zakażenia przebiegające z gorączką) może być wskazana czasowa zmiana leczenia na insulinę; należy skonsultować się z lekarzem. Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania preparatu u osób z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby ani u osób poddawanych dializom. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazane jest leczenie insuliną. Stosowanie preparatu, a także innych pochodnych sulfonylomocznika, u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej wymaga zachowania ostrożności. U tych osób istnieje ryzyko hemolizy krwinek (nieodwracalnego uszkodzenia krwinek) i wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej. O ile to będzie konieczne, lekarz może zalecić stosowanie innych leków, nie będących pochodnymi sulfonylomocznika. Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu: • preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu. Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów? Zdolność koncentracji i szybkość reakcji może być zaburzona jeśli cukrzyca nie jest dobrze kontrolowana, zwłaszcza na początku leczenia i w przypadku wystąpienia hipoglikemii (np. podczas stosowania zbyt dużej dawki leku lub skutkiem pominięcia posiłku) oraz gdy występują związane z cukrzycą zaburzenia widzenia. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy unikać sytuacji mogących prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Jeżeli hipoglikemia występuje często lub początkowe objawy hipoglikemii są trudne do uchwycenia, należy skonsultować się z lekarzem i rozważyć czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie urządzeń/maszyn przez chorego jest właściwe. Dawkowanie preparatu Amaryl 1 - tabletki Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. W okresie leczenia należy zachowywać odpowiednią dietę. Preparat nie jest skuteczny, jeżeli chory nie przestrzega zaleconej diety. Należy pamiętać, że właściwa dieta oraz regularny wysiłek fizyczny wpływają istotnie na kontrolę stężenia glukozy we krwi. Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, w zależności od wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. Początkowo 1 mg na dobę; jeżeli nie uzyska się odpowiedniej kontroli glikemii, lekarz zaleci zwiększanie dawki w odstępach 1–2 tygodniowych, aż do dawki zapewniającej skuteczną kontrolę stężenia glukozy we krwi, tj. 2, 3 lub 4 mg na dobę. Dawka większa niż 4 mg na dobę tylko w wyjątkowych przypadkach prowadzi do dalszego zwiększenia skuteczności. Dawka maksymalna wynosi 6 mg na dobę. Jeżeli po przyjęciu dawki 1 mg na dobę u chorego wystąpi hipoglikemia, oznacza to, że glikemia może być kontrolowana wyłącznie za pomocą diety. Preparat może być stosowany w skojarzeniu z metforminą lub insuliną. Leczenie skojarzone może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza. Lekarz może także zalecić preparat w celu zastąpienia innych dotychczas stosowanych doustnych leków przeciwcukrzycowych. W takim przypadku, aby uniknąć wystąpienia hipoglikemii skutkiem wzajemnego nasilenia działania leków, należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. W okresie leczenia może wystąpić konieczność dostosowania dawkowania, w celu uniknięcia wystąpienia hipo- lub hiperglikemii. W przypadku zmiany trybu życia, zmiany masy ciała lub wystąpienia innych okoliczności wpływających na kontrolę stężenia glukozy we krwi, należy skonsultować się z lekarzem. Szczególne grupy chorych: W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lub nerek stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Dzieci i młodzież: Ze względu na brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu u dzieci do 8. roku życia i jedynie ograniczone doświadczenie w stosowaniu preparatu u dzieci 8.–18. roku życia, nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie wiekowej. Sposób stosowania: Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, najlepiej bezpośrednio przed śniadaniem lub w trakcie śniadania. Jeżeli śniadanie zostało pominięte, zaleca się przyjęcie leku na krótko przed pierwszym głównym posiłkiem. Tabletki należy połknąć popijając płynem (nie rozgryzać, nie żuć). W przypadku pominięcia dawki leku, nie należy zwiększać następnej dawki. Czy można stosować Amaryl 1 - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią? W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem! Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli w okresie stosowania preparatu kobieta zajdzie w ciążę lub planuje ciążę, powinna jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest jak najszybsza zmiana sposobu leczenia na leczenie insuliną. Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Czy mogę stosować równolegle inne preparaty? Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie. Glimepiryd jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 2C9 cytochromu P450. Równoległe stosowanie leków, które hamują aktywność tego izoenzymu, takich jak np. flukonazol, znacząco zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na glimepiryd. Równoległe stosowanie leków, które zwiększają aktywność izoenzymu 2C9, takich jak np. ryfampicyna, może zmniejszać skuteczność działania preparatu. Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków nasila hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii: • insulina • doustne leki przeciwcukrzycowe (np. metformina) • fenylbutazon, oksyfenbutazon, azapropazon • salicylany i kwas p-aminosalicylowy • steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe • chloramfenikol • niektóre sulfonamidy długo działające • tetracykliny • chinolony • klarytromycyna • leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, takie jak: warfaryna, fenprokumon, acenokumarol • fenfluramina • dizopiramid • fibraty • inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) • inhibitory MAO • fluoksetyna • sulfinpirazon, probenecyd, allopurynol • sympatykolityki • mikonazol, flukonazol • cyklofosfamid, trofosfamid, ifosfamid • pentoksyfiliny (jedynie w przypadku dużych dawek podawanych pozajelitowo) • trytokwalina • guanetydyna. Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków osłabia hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii: • estrogeny, progestageny • leki moczopędne (saluretyki, diuretyki tiazydowe) • glikokortykosteroidy • leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności tarczycy • pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna • adrenalina i sympatykomimetyki • kwas nikotynowy (duże dawki) i pochodne kwasu nikotynowego • leki przeczyszczające (długotrwale stosowane) • fenytoina • diazoksyd • glukagon • barbiturany • ryfampicyna • acetazolamid. Klonidyna, rezerpina, leki z grupy beta-blokerów, antagoniści receptora histaminowego H2 mogą powodować zarówno nasilenie, jak i osłabienie działania hipoglikemizującego. Objawy hipoglikemii mogą być osłabione lub zniesione przez równoczesne stosowanie: beta-blokerów, innych sympatykolityków, klonidyny, guanetydyny, rezerpiny. Glimepiryd może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny (np. warfaryna). Spożywanie alkoholu może osłabiać lub nasilać hipoglikemizujące działanie preparatu w sposób nieprzewidywalny. Kolesewelam zmniejsza wchłanianie glimepirydu z przewodu pokarmowego. Glimepiryd należy przyjmować co najmniej 4 godziny przed przyjęciem kolesewelamu. Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Amaryl 1 - tabletki? Jak każdy lek, również Amaryl 1, -2, -3, -4 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Rzadko możliwe zaburzenia hematologiczne: małopłytkowość, leukopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, erytropenia, niedokrwistość hemolityczna i pancytopenia. Możliwa (częstość nieznana) ciężka małopłytkowość oraz plamica małopłytkowa. Rzadko: hipoglikemia (zwykle występująca nagle, niekiedy o ciężkim przebiegu, niekiedy trudna do wyrównania), zaburzenia smaku, zwiększenie masy ciała, łysienie. Bardzo rzadko: nudności, wymioty, biegunka, wzdęcia, ból i dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, leukoklastyczne zapalenie naczyń, reakcje nadwrażliwości, w tym o ciężkim przebiegu obejmujące duszność, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, niekiedy wstrząs. Możliwe jest także wystąpienie działań niepożądanych, dla których nie określono częstości ich występowania: zaburzenia widzenia (szczególnie na początku leczenia, w związku ze zmianami stężenia glukozy we krwi), nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy i ich pochodne, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, skórne reakcje nadwrażliwości, w tym świąd, wysypka, pokrzywka i nadwrażliwość na światło. Przeczytaj też artykuły Cukrzyca typu 2 Inne preparaty na rynku polskim zawierające glimepiryd Amaryl 2 (tabletki) Amaryl 3 (tabletki) Amaryl 4 (tabletki) Diaril (tabletki) Glibetic 1 mg (tabletki) Glibetic 2 mg (tabletki) Glibetic 3 mg (tabletki) Glibetic 4 mg (tabletki) GlimeHexal 1 (tabletki) GlimeHexal 2 (tabletki) GlimeHexal 3 (tabletki) GlimeHexal 4 (tabletki) GlimeHexal 6 (tabletki) Glimepiride Aurovitas (tabletki) Glimorion (tabletki) Glitoprel (tabletki) Symglic (tabletki)}

Experiments on mice with streptozotocin-induced diabetes mellitus and stress-induced erosive ulcerous damage of the mucous membrane of stomach showed evidence of the preventive activity of deanol aceglumate in the course of peroral introduction at a dose of 250 mg/kg per 24 h during 4 days.

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna spowodowana zaburzeniami wydzielania insuliny przez trzustkę lub nieskutecznością tego hormonu. Charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, co może w szczególności uszkadzać naczynia krwionośne i nerwy. Dobrych pomocników do walki z tym schorzeniem można znaleźć na talerzu. Istnieją dwa typy cukrzycy: cukrzyca typu 1 — układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki produkujące insulinę oraz cukrzyca typu 2 — organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub komórki organizmu na nią nie reagują. Cukrzyca typu 2 jest znacznie powszechniejsza. Stanowi około 90% wszystkich przypadków tej choroby na świecie. Zazwyczaj występuje u dorosłych, ale coraz częściej diagnozuje się ją również u młodzieży. Podstawą prawidłowego postępowania w przypadku osób chorych jest przede wszystkim jej prawidłowa diagnoza. Jeżeli zostanie szybko wykryta, istnieją duże szanse na cieszenie się normalnym życiem. Ważna jest także zdrowa zbilansowana dieta, regularna aktywność fizyczna oraz systematyczne samobadanie stężenia glukozy we krwi. Osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 są całkowicie zależne od podawania insuliny, zaś u chorych na cukrzycę typu 2 nie ma konieczności jej stosowania. Tacy ludzie powinni zwrócić szczególną uwagę na produkty wspomagające utrzymywanie odpowiedniego poziomu glukozy we krwi. Morwa biała, borówka, gorzki melon, cynamon — jedne z najlepszych produktów dla cukrzyków Morwa biała jest rośliną o właściwościach leczniczych pochodzącą z Azji. Jej zalety znane są od wieków. Wszystkie części morwy — owoce, liście, nasiona czy kora są źródłem związków bioaktywnych. Ze względu na ich występowanie wykazano, że obniża poziom glukozy we krwi na czczo i po posiłku, a także może wpływać na zwiększenie stężenia insuliny. Jej działanie opiera się na hamowaniu aktywności enzymów biorących udział w procesach metabolizmu cukrów. Borówka amerykańska również powinna znaleźć się w jadłospisie cukrzyków. Znana jest głównie ze swoich silnie antyoksydacyjnych właściwości, dzięki którym bardzo dobrze radzi sobie z usuwaniem nadmiaru wolnych rodników. Badania naukowe wykazały jej korzystny wpływ na zmniejszenie poziomu glukozy we krwi oraz na zwiększenie wrażliwości tkanek na insulinę. Gorzki melon jest popularnym owocem stosowanym w leczeniu cukrzycy i podobnych stanów zdrowotnych wśród rdzennej populacji Azji, Ameryki Południowej, Indii i Afryki Wschodniej. Liczne badania udokumentowały jego przeciwcukrzycowe i hipoglikemiczne działanie poprawiające tolerancję glukozy. Owoc ten hamuje hiperglikemię poposiłkową i zwiększa wrażliwość na insulinę. Cynamon jest przyprawą stosowaną od wieków w tradycyjnej medycynie ziołowej. Analizy naukowe sugerują, że ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwutleniające, przeciwnowotworowe. Korzystnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy poprzez obniżenie stężenia cholesterolu. Ekspertyzy wykazały, że może działać jako mimetyk, pobudzając produkcję insuliny, zwiększając jej aktywność lub stymulując komórkowy metabolizm glukozy. Ponadto znacznie obniża stężenie glukozy na czczo. Kakao, kozieradka, gujawa i aloes — rośliny wspomagające leczenie osób chorych na cukrzycę Kakao ze względu na wysoką zawartość flawonoli znacznie zmniejsza insulinooporność, zwiększając wrażliwość tkanek na insulinę oraz funkcję komórek β. Kozieradka cieszy się dużym powodzeniem w medycynie ajurwedyjskiej i chińskiej. Wiele pism sugeruje możliwe hipoglikemiczne oraz przeciwhiperlipemiczne właściwości proszku z jej nasion. Według badań kozieradka wywiera działanie hipoglikemiczne poprzez stymulowanie wydzielania insuliny z komórek trzustkowych, zwiększenie liczby receptorów insulinowych, a także w wyniku hamowania aktywności alfa-amylazy i sacharazy. Tym samym ma ona pozytywny wpływ na spadek stężenia glukozy we krwi, a zarazem zwiększenie wrażliwości tkanek na insulinę. Gujawa to roślina lecznicza z krajów tropikalnych, której liście są wykorzystywane do zmniejszenia hiperglikemii u pacjentów z cukrzycą. Może być stosowana jako terapia uzupełniająca w zapobieganiu oraz leczeniu tej choroby. Jej właściwości mają wpływ na obniżenie glikemii zarówno na czczo, jak i po posiłku. Aloes oraz preparaty, które go zawierają, wspomagają osoby chore na cukrzycę poprzez przywrócenie prawidłowego poziomu cukru na czczo. Stosowanie leków z powyższymi składnikami może być doskonałym uzupełnieniem terapii związanej z zapobieganiem i leczeniem cukrzycy. Nie zastąpi jednak standardowej kuracji. Zalecane jest, aby o wszystkich przyjmowanych suplementach informować lekarza prowadzącego. Należy pamiętać o odpowiedniej diecie oraz aktywności fizycznej. Wówczas pacjent może cieszyć się jak najlepszym samopoczuciem w przebiegu tej choroby, niezależnie od jej typu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Chrzan i ćwikła – wielkanocne trawienie pod kontrolą Chrzan i ćwikła to niemalże symbol Świąt Wielkanocnych. Nie może ich zabraknąć na naszych stołach - nie tylko ze względu na tradycję. Doskonale wpływają też na trawienie! Zdrowe śniadanie – czyli jakie? Śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia. To dzięki niemu nasz organizm budzi się do pracy, rozpędzają się wszystkie procesy, przyspiesza metabolizm. Co w takim razie zrobić, żeby śniadanie było naprawdę zdrowe i wartościowe? Herbata oczyszczająca – jak wybrać najlepszą? Często nie wyobrażamy sobie naszego poranka bez pysznej herbaty czy kawy. Dzięki jej powszechnej dostępności i różnorodności smaków herbata może stać się alternatywą dla kawy, a co za tym idzie może z samego rana zdrowo pobudzić nasz organizm do działania. Odpowiednio dobrane herbaty oczyszczające pite codziennie rano mogą mieć pozytywny wpływ na organizm. 9 naturalnych produktów, które oczyszczają organizm Coraz częściej słyszymy o różnego rodzaju detoksach, które mają pomóc oczyścić organizm z toksyn. Czy to potrzebne i możliwe? I czy nasz organizm potrzebuje w ogóle pomocy w oczyszczaniu? Jeśli tak, czym naturalnie go wspomóc? Dieta dla osób leżących Prawidłowe żywienie jest podstawą funkcjonowania organizmu. Odpowiednio zbilansowana dieta ma ogromne znaczenie i wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie w każdym wieku. Nie inaczej jest w przypadku osób starszych i leżących. Co więcej, diecie dla takich osób powinniśmy poświęcić szczególną uwagę i dołożyć wszelkich starań, by przygotować ją odpowiednio. Jakie owoce i warzywa można jeść, karmiąc piersią? Karmienie piersią ma wiele zalet zarówno dla mamy, jak i dziecka. Mleko matki zawiera bowiem wszystkie niezbędne składniki odżywcze, jakich potrzebuje dziecko przez pierwsze sześć miesięcy życia. Niewątpliwie w jej diecie powinny znaleźć się owoce i warzywa, które zawierają mnóstwo witamin i składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania dziecka. Zatem jakie owoce i warzywa można jeść, karmiąc piersią? Menu dla chorego malucha Złe samopoczucie, bóle głowy, gardła, mięśni i stawów, gorączka oraz inne objawy przeziębienia lub grypy odbierają apetyt każdemu. W szczególności dotyczy to dzieci, których niejednokrotnie nie sposób przekonać rozmową, że powinny jeść, aby nabrać sił, wzmocnić odporność i szybciej wyzdrowieć. O czym musimy pamiętać, tworząc menu dla chorego malucha? Tego nie jedz przed snem! Wiele osób sądzi, że z kolacji powinniśmy zrezygnować. To nieprawda. Zgodnie z zasadami zdrowego odżywiania ostatni posiłek należy zjeść trzy godziny przed snem. Najważniejsze jest jednak to, co zjemy przed zaśnięciem, czyli jak skomponujemy swoją kolację. Istnieją produkty niezalecane na wieczorne potrawy ze względu na ich wpływ na organizm.

Խ ሷሔуጊαհեኞ νесቂкθвуዓ	Крукаኄиςус олоска	Ωрεዧоլዋη ጨбру
Еጨθ фጭшиրиցе ξቷсинուτፑч	ԵՒкрαзэ х ጳዞሩղ	Αшейυжиն муդυր εщакጹмωт
Ուстኚጨудያ ጣቤещωнաку ሊ	Туձ ֆеνሲχυպխք иֆ	Оснիለе о
Биπусрቾዱ овоγ	Аճωлታ зոжօ шубեջат	Устиպ ирсωжች

AIDP: DMAE Bitartrate 99% min. BOC Sciences: For experimental / research use only. 2-Dimethylaminoethanol (+)-bitartrate salt 95%: Penta International Kategorie: CukrzycazdrowiechorobylekarstwalekiNa całym świecie liczba osób z cukrzycą rośnie stale od 1980 roku - tylko w 2014 roku rozpoznano chorobę u 422 milionów osób. Niedawno naukowcy użyli nowego leku do zmniejszenia stężenia cukru we krwi myszy. Leki hamują enzym o nazwie LMPTP, który przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu 2, osłabiając wrażliwość organizmu na insulinę. Zespół badaczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego opracował lek na cukrzycę typu 2 w postaci pojedynczej pigułki, która ma na celu przywrócenie wrażliwości na insulinę u osób chorych. Cukrzyca typu 2 rozwija się, gdy organizm przestaje reagować na insulinę – hormon odpowiedzialny za regulowanie cukru we krwi. Przyczynia się do tego wiele czynników genetycznych oraz obrany styl życia pacjenta. Do tej pory leki nie były w stanie przywrócić funkcji reagowania na insulinę u pacjentów z cukrzycą – zamiast tego filtrowano nadmiar glukozy w ich krwi, który powstawał w wyniku dysfunkcji. Tym razem wydaje się jednak, że będzie można zlikwidować problem u samego źródła. Lek ma hamować enzym o nazwie LMPTP, który najprawdopodobniej przyczynia się do zmniejszenia wrażliwości komórek na insulinę. Dzięki ograniczonej aktywności LMPTP zostaną ponownie włączone receptory insuliny na powierzchni komórek, zwłaszcza tych w wątrobie, które z kolei przywracają zdolność komórek do regulowania nadmiaru cukru we krwi. Może to sprawić, że cukrzyca typu 2 stanie się wyleczalna. Naukowcy karmili myszy dietą wysokotłuszczową, która powodowała u nich wzrost masy ciała oraz wysokie stężenie glukozy we krwi. Wówczas zaczęto podawać zwierzętom lek, który skutecznie przywracał u nich wrażliwość na insulinę, nie powodując żadnych niepożądanych skutków ubocznych. Chociaż wyniki badań okazały się być satysfakcjonujące, zespół badawczy musi nadal testować lek w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzkim próbom klinicznym. Jednak faktem pozostaje, że lekarstwo może prowadzić do nowej strategii leczenia cukrzycy typu 2. ‹ Poprzedni artykuł Następny artykuł › Źródło: Ocena: 7586 odsłon .